1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
493
Okunma
Karanlık çökmüştü bütün varoşlara. Sokakların sessizliğinde kaybolan düşlerimi arıyordum. Uzaklarda bir yerlerde kaybettiğim aşkın peşine düşmüştüm.
Soğuk bir rüzgarla irkildim önce, sonra o tarifi imkansız sancı sardı bedenimi. Kuru bir titreme avuçlarımdan süzülüyordu. Gecenin rengi yoktu, tenimin karartısından başka bir şey değildi gece. Ruhumun derinliklerinde gizliydi her şey. Ruhuma inmeliydim önce, en ince ayrıntısına kadar karıştırmalıydım fikirlerimi. Sonra düşmeliydim sevda peşine.
Sevdanın rengi yoktu. Umut dedim sevdanın rengine. Sonra onu da yitirdim. Yitip giden benliğimdi belki de. Benliğimi yitirdim…
’’Mehmet ÇELİK’’
Cevap Yaz