Mezopotamya’nın 5 minareli şehrinde geçti benim çocukluğum;



Biz çok zengindik,ayakkabı bulur,pantolon bulamazdık,pantolon bulsak üste giyecek bişey yoktu.Ama en moda ve en güzel biz giyinirdik....
Saçlarımız alabuluz veya üç numaraydı,ama dünyanın en yakışıklı çocuklarıydık.
2,5 kuruştu haçlığımız,büskivü arası lokuma anca yeterdi,ama en kral oyunları biz oynardık..
Bizim orda çay akardı gürül gürül,anamız farketmesin diye uryan çimerdik,üstümüz kirlendiğinde elbiseyi kayalara çarparak kuruturduk,çünkü her şey çok sağlamdı,ucuza aldığımız elbiseler bile...
6-7 yaşlarımda 5 minarenin hepsinden ezan okudum,ama kimse duymadı...
8-9 yaşlarımda evden kilometrelerce uzağa gider,sadece düşüp dizlerimi kanatırdım,dağda kenger toplar,ohçin,dadığan yerdim..sadece yırtıcı hayvanlardan korkardık (şimdi insanlardan)
Ben küçükken çok büyüktüm...