adını hasret koyduğum yar...dinle sana yazıyorum yine....
ne denir böylesi hasrete bilmiyorum,nasıl anlatılır...aklımda bi kaç soru var kalbime sığdıramadığım...söyle sevdiğim,benim sayfalarım gözyaşıyla doluyken,sen hangi aşkın tebessümlerindesin...ah be sewgili şimdilerde geliyo muyum aklına yada ne bileyim işte gözlerin uzaklara dalıyor mu eskisi gibi...daldığın yerde beni görüyor musun?eğer dalıyorsa gözlerin bilki daldığın yerde sana hasret bi can war..seni özleyen bi kalp sana ağlan bi çift göz var...sancıların dayanılmaz oldu yar...
bu mektubumda nasılsın diyemiyceğim sana...aldım haberini mutluymuşun bi başkasıyla,gözlerin bana gülüşünden daha fazla gülüyormuş ona...acılarını hafifletmişin,bi kızın kollarında...beni sormaz,beni umursamaz olmuşun...sorma da zaten...ben yokluğunda bi damla kanım akmadan ölmeyi öğrendim...ben yaşamayı geride bıraktım ölüme adım adım koştum...eline geçmesini çok isterdim bu kan ter içinde yazılan satırların,kan bulaşsın isterdim parmak uçlarına...beni an kahret isterdim kendi kendine,benim sensizliğe kahretmişliğim gibi...
son zamanlarda biraz durgunum sevgili eskisi gibi gülmek gelmiyor içimden,eskisi gibi bi sokak köşesinde sana denk gelmekte istemiyorum...bi başkası var kolunda biliyorum...nasıl dayanırım söyle,elimden uzak elinin başkasında olmasında...ben bundan sınra böylesi satır araalarına sığdırır oldum bizi...gücüm yok,takatim yok...yazdıkça yazasım geliyor sadece,anlatmak istiyorum sensizliği...her sayfamın son satırında aynı acı kokuyo...sensizlik...bu sensizliğin tarifi çok zor oldu sevgili...
şimdi bi kez daha gidiyorum senden...bi kez daha kopuyorum satırlardaki sevdandan...hoşçakal yiğidim...kendine iyi bak...hala seni çok seven bi yürek uzaklarda senin için atmakta...seni seviyorum...