gözlerini kapatıpda dinlediğin zaman ,ruhunun önceliğine göre,hissedersin hissetmen gerekeni.irkilmeden tut suskunlaşmaya,korku çığlıklarından tut yılgınlıklara,sessizliklerden tut yankıların en tuhafına kadar duyman mümkün bu hayatta.bazen en ince ayrıntısını bile kavrar ruhun, yaşamın potansiyel seslerinin.çocuk yaygarası gibi gelir bazen inatla yaşama tutunan sesler,çok eski çağlardan duyarsın bazen köleliğin ilk sancılarını.anlatmak istenipde anlatılamayanlara uğrar ruhun.ki ruhun bile karmaşık kalır anlamsız anlamlarda.
yani gözlerini kapatıpda dinlerken hayatın sırrını,sırrın içinde kaybolmakta vardır bilesin.
sımsıkı titremeler,kaybolmuş ruhların kabusu,bilinmez tutkular,hiç bilmediğin,görmediğin coğrafyalardaki,bitmek tükenmek bilmeyen yalnızlıklar..
dinlediklerini yüzleştir hayatla,önüne bakarken ardını kolla,ve toprağın sıcağını tenine her düştüğünde tanıt.son yolculuğunda tenin yabancılık çekmesin....bülent aslan...