Zaman gelir, insan dökmek ister içini birilerine. Bakar ki kimse olmaz yanında. Yalnız ve eksik olduğunu düşünür. Daha da dertlenir bu kez, acısı daha da büyür içinde. İşte tam o sırada yardımına bir dost koşar. Bu dost, GöZYaŞı’dır....

Gözlerinden akarken onun da diğerleri gibi seni bırakıp gittiğini düşünürsün. Evet gider, ama bu gidiş farklıdır diğerlerinden. Bu gidiş mutlu eder seni. Çünkü rahatlamışsındır, bir nebze olsun. Yükün biraz hafifler. Kimi zaman sel olan, kimi zaman kimse bilmeden içine akıttığın gözyaşlarının ardından bazılarının "aptal" diye tabir ettiği bir gülümse belirir yüzünde. Neden bilmiyorum ama ağladıktan sonra hep güler insan. Tebessümleri ayrı bir tat alır. Biraz hüzün biraz tuz kokar ama güzeldir yine de.

Aynı gülücükler gibidir gözyaşları. Hep insanın yanındadır. Bırakmaz bir türlü peşini. Sen bilmezsin. Ansızın çöküverir gözlerine. Sonra daha fazla tutamayacağını anlarsın. Bırakırsın, kölesini azad eden efendi misali. Özgürdür artık. Kimse tutamaz onu; sen mutlusun, uçuyorsun ya göklere.. Yeri gelir en büyük kahkahalardan bile daha güzel anlatır mutluluğunu. Sen ağlarken karşındakiler daha da neşelenir. Gülerler gözleriyle. Dudaklarındaki bir çift tatlı söz eklenir o an ki huzuruna.

"Ağlamak güzeldir..." der Minik Serçe..
Bu güzellikten mahrum kalmayın..

Bırakın, aksın gözünüzden yaşlar,
Bırakın tuzuyla tatlandırsınlar benliğinizi....