Köyün birinde genç evlenir.Fakirdir.Köylü der ki;
---Bu genç fakir,bunu köye çoban tutalım.Hayvanlarımızı otlatsın.
Fakir çoban, birkaç sene hayvan otlatır. Görevini iyi yaptığı için köylülerce sevilir.Birkaç yıl sonra bekçi lazım olur. Yine derler ki;
--- Bu genç hayvanlarımıza iyi baktı. Kendi malı gibi korudu. Bekçilikte yapabilir. Bekçi tutalım.
Fakir çoban,bekçi olur. Elinde bir değnek, ağzında bir düdük birkaç yıl da bekçilik yapar. Bu kez köye aza lazımdır. Yine derler ki;
---- Bundan iyi azamı olur. Bekçilikte her şeyi öğrendi.Aza yapalım olsun.
Fakir çoban, bu kez de köy heyetine aza olmuştur. Bu arada biraz varlık edinmiş,çocukları da iş tutar olmuştur. Gencin artık sözü geçmekte, ne derse dinlenmektedir. Böylece aradan yine birkaç sene geçer. Köye bu kez muhtar lazımdır. Seçim yapılacaktır. Köylü, odaya toplanır,muhtarlık için adaylar ileri sürülür. Bir çok tartışmadan sonra bir karara varılır. Yine derler ki;
--- Bundan iyi muhtar mı bulacağız. Hem bütün köyün işlerini öğrendi. Devletle arası iyi.Yıllardır bütün resmi işleri biliyor. Azayı muhtar serçelim olsun. Hem artık durumu da düzeldi. Fakirlikten kurtuldu.
Ertesi gün seçim yapılır. Seçim sonuçları açıklanır. Adayları muhtar olmuştur. Sayım sonucun da muhtarlık mazbatasını eline alır. Köylüyü acele toplantıya çağırır. Akşam olmuştur. Herkes heyecanla yeni muhtarın neler söyleyeceğini merak etmektedir. Köy odasına toplanırlar.Yeni muhtar baş köşeye geçer.Oturur. Bütün köylü pür dikkat muhtara bakmaktadır. O geri yaslanır.Köylüyü tepeden şöyle bir kolaçan eder.Kimse de ses seda yok, herkes onu beklemektedir.Gözlerini kısar, başlar;
----Köylüler!..Geriye doğru yaslanır.Kimse de ses yok. Beklemektedirler.
----Köylüler, der.Dün bende sizin gibi insandım. Bu gün!...Gerisi gelmez.
Masal bu ya! Devamı mutlaka vardır. Ama burada biter. Kim bilir neler,söylemiştir, neler?...
Adam televizyona çıkıyor ve başlıyor konuşmaya;
---Ben meşhur olmadan önce!...Gerisi hak getire.
Ağladıkça ağlıyor. Attıkça atıyor.Konuşma böylece bitiyor.

Kemal DOĞANAY