Issız adamı bu kadar çok izlememem gerektiğini biliyordum aslında.. Korkuyordum içten içe ya bende birgün bu durumda olursam diye.. Korkmamam gerekiyormuş,birebir yaşayıp tecrübe ettikten sonra anladım.
Okulum bilkent oldu olalı kızılaya gitmişliğim bir elin parmağını geçmeyecek kadar az sayıdadır. Bugünde o günlerden biriydi.. Daha önce hiç gitmediğim bir sokakta bir işim çıktı. Son dakika işlerinden nefret ederim 20 dakika sonra da son servisim kalkacak üstelik.Herneyse Koştur Koştur halletim işlerimi. Dönerken canım yavaş yürümek istedi, hafif yağmurda yağıyor hava desen mis, kulaklığımdan yükselen nefis müziğimde eşlik ediyordu bu büyülü ortama.. Bu güzelliğin tadını çıkarmak istercesine yavaş yavaş yürürken, tanıdık bi çift göz seçti gözlerim kalabalığın arasından. Yanıma yaklaştı ve sanırım 30 saniye ama bana bir ömür gelen bir 30 saniye öylece kalakaldık.. Hala çok yakışıklıydı. beni gözlerim yaşlı bıraktığı günkü gibiydi hala. Çekik gözleri,hafif dalgalı kumral saçları, her zamanki muzip gülümsemesi ve beni ona bi kat daha aşık eden yanağının üzerinde ki o derin gamze çukuru.. Hala nefesimi kesiyordu ona baktığımda.. O da bana bakıyordu acaba oda benim gibi mi düşünyordu? mutlu muydu ? herşey yolunda mıydı hayatında? pişman mıydı? özlemişmiydi?.. Dudaklarımdan benden habersiz dökülen bir merhaba başlattı konuşmayı.. Hiç değişmemissin dedi.. İstanbula gidiyormuş, uzun süre dönmeyecekmiş.. hemde bu gece gidiyormuş. Şaşırdım dedi hemde çok şaşırdım.. Bizim için zaman donmuştu ama yanımızdan inadına hızla geçen insanlar kendi hayatlarımıza davet ediyordu bizi.. Elimi uzattım Hoşçakal dedim iyi yolculuklar.. Tuttu elimi, gözlerime baktı uzun uzun , beni sevdiğini düşündüğüm zamanlarda ki kadar uzun.. Koptuk dedi tekrar görüşelim.. Gözlerinde pişmanlık ve gözyaslarımı vardı bana mı öyle geliyordu yoksa anlamadım.Ellerimiz ayrıldı.Bir zamanlar bana ait hissetiğim o yüze son kez baktım ve arkamı döndüm iki adım attım.. Geri döndüm ve birbirmze koştuk.. Sarıldık uzun ama veda edercesine gözlerimi sildi... Seni sevdim küçüğüm,Affet beni dedi ve gitti beni gözyaşlarım,hayallerimle bir kez daha terkedip gitti.Ne kadar öyle kaldım bilmiyorum.. Kendime geldiğimde servisim çoktan gitmişti.. Yürüdüm,bu kez yağan yağmura gözyaşlarım eşlik etti.. Aklımda bir çift dize sadece yürüdüm ;

’Şimdi sen gidiyorsun ya,arkana bile bakmadan, Her arkasını dönüp yoluna devam edende seni hatırlayacağım.
Sadece sen olacaksın çevremde gezen insanlar..
Şimdi sen gidiyorsun ya, herkes sana benzeyecek
Sen geri gelene kadar...’