Hz. İbrahim Rabbine
“Evet inandım yâ Rabbi, fakat kalbim mutmain olsun istiyorum.” (el-Bakara, 2/260)
dediğinde,
Rabbi ona 4 kuş bulmasını, ONLARI KENDİSİNE ALIŞTIRMASINI,
ve bundan sonra hepsini kurban edip, parçaları karıştırmasını, karışımı 4'e bölerek 4 ayrı dağa bırakmasını emretmişti.
ve sonra onlara seslendiğinde hepsinin yeniden canlanarak geri gelmesi hadisesi..
(kısaca özetlemek konuyu anlatabilmek için gerekliydi)

burada bahsedilen kıssa çok önemli, en önemli kısımda, KUŞLARIN ALIŞTIRILMASI meselesi,
çünkü henüz kurban edilmemiş ve canlı halde iken sana gelmeyen, çağırdığında çağrını duymayan, kulak asmayan bir şey, öldükten sonra, ölüp yeniden dirildikten sonra da asla gelmeyecektir.
ne kadar çağırılırsa çağırılsın, alışmak çok derin bir mevzu.
/
burada "ölmeden önce ölmek" konusunu işlediğiniz bölüm adına yazdım bunları.
henüz hayatta vede canlı iken biz ölüme şehadet etmediğimiz sürece, ceseden öldükten sonrada ebedi hayy olamayacağız.

Dini kullanan ve bazı yadırgadığım yollarda yürüyenlere tepkim vardır,
ama bu imama kızıp namaz bozmak tarzında bir zafiyet içerisine düşmeme sebep değil.

Bu sebeple, ölmeden evvel ölmenin hakikatini anlamak gerektiğini bir kez de ben vurgulamak istedim.

bedenden ibaret değiliz, ve asli unsurlarımız bakımından kendimizi bilmek en önemli işimiz.
/

şimdi gelelim, yazıdaki beni güldüren kısıma,
"erkeklere huri, kadınlara da nuri" bir çok kıymetli üstad bu tarzda mizah ile değerlendirmişti bu konuyu.
yani cennet bu ise, ben yokum üstü kalsındı.

ayrıca ele almalı, çok uzadı.

çok eğlenceli ve düşündürücü bir yazıydı, yazıldığına değmiş, tebrikler.