Yarattığın bu aciz kulunu yalnız bırakmadığın için binlerce kez şükür Ya Rabbi!

Bu yıl ki cemreler önce yüreğime düştü…

Varlığını daha derinden hissediyorum artık…

Kulunu yanlış yola saptırma. Kullarını…

Düşündüklerim insanlar arasında düşünülüyor mu emin değilim ama her insan doğduğu mevsime aşık oluyor sanırım… Sonbaharı sevdim sonum olsun istedim akıldakiler, gönüldekiler…

Ama ilkbahar ayrıydı. Ayrı bir neşe vardı, ayrı bir hüzün ve hüznün getirdiği küçük mutluluklar. Papatyalar… Daha saçlarımın arasında göremediğim papatya tacı hayallerim…
Hayalleriyle yaşayan tek insan değilim… Hayaller güzeldir… Beni ayakta tutan var eden küçük büyük hayallerim…

Şehri yalnız yaşamak istiyorum bu sıralar…

Zaman ne kadar değiştiriyor bizleri…

Yaşadığım şehirde gülünce güneş açsın, ağlayınca yağmur yağsın… Güldüğümde de ağladığımda da kimse görmesin beni…

Çünkü gülerken birçok kişiye sahiptir insan ağlayınca yalnızdır. Madem ağlayınca yoktur insanlık, gülüşümü saklamak gerek…

Sahip olduğum her şey için sonsuz teşekkürler Allah´ım… Sahip olmamış gibi görünsem de sol yanımı bana bağışladığın için binlerce kez şükür Ya Rabbim!

Bana yalnızlığı sevdirdiğin için sana da teşekkür ederim. Sen olmasan büyüyemezdim, varlığına şükrettiklerim arasındasın…

Sende bana sonsuz minnet duyuyorsun biliyorum ve bu yüzden seni seviyorum…