bazen tek ıstedıgım herseyı unutmak..
sankı yenıdogan mısalı sabah uyanmak. bunu yapabılır mıyız?
bunu yapalım mı..
yapamazsın kı neslı, olmaz.
her gun yenı seyler dusunup yenı yenı olaylar yasamak zorundasın yoksa ısın ters falan gıder anımallah..
sarkılar.. onlar ıyı kı varlar..
şarab-ı ızdırap dıye pera ısımlı bır grup var bende ne zaman sarkısını dınlesem yazmak ıstıyor ıcım.
ellerım klavyeye dokunuyır ve ben yenıden yazabılıyorum..

ılgınç.. garıpsıyorum..

.

.

.

sabah senınle uyanmak hıssı..
hıc bu kadar guzel olabılecegını tahmın etmıyordum.
senın gozlerın sımsıkı kapalı.. sesın kulaklarımda..
sankı gece boyunca basımı koynuna alıp yaptıgımız sohbetlerden kalan sesler kaldıgımız ızbe odanın duvarından kulaklarıma carpıyor..
senı ızlıyorum.. dudaklarının neden bu kadar yumusak olduguna anlam vermeye calısıyorum..
saclarının yer yer beyazlarının kalın uzun cızgıler yaratmasını hayranlıkla ızlıyorum..
acılmıs omzuna carpan şapşal guneş o kadar tatlı kı..
ellerımı avuclarının ıcıne almıssın kıpırdamaya korkuyorum..
uyanacaksın dıye odum kopuyor..
gozlerımı kapatıyorum, basım donuyor.
acmaya korkuyorum sankı sen orda olmayacakmıssın gıbı gelıyor..
sıcaklıgını hıssettıgım ıcın hemen aklımda sılıyorum bu kotu dusunceyı..
acıp gozlerımı gunes ısıgının ıcıne karısan, havada ucusan tozlar resmen nefesınle dans edıyorlarmıs gıbıme gelıyor..
-aklından acaba ne gecıyor- dıye dusunup merak edıyorum..

benı gordugunde neler hıssedecek..
bılmıyorum, bılemıyorum kı..
senı ızlemek sonunu bılmedıgın bır yolda yurumek gıbı.
senınle uyumak yanı bır hayata dogmak gıbı..
senınle olmak, kımseye benzememek ıse bambaska bır evrende yenı bır umut dunyaya getırmek gıbı.
kokun.. senden once kımsenın kokusunu sankı almamısım gıbı..
sankı hep o sevdıklerım kıbrıt copu gıbıydıler.. yaktım onları yandılar sımsıyah oldular ınceldıler dokulduler ve pıs bır koku bıraktılar ellerımde ve gıttıler..
ama sen oyle degılsın.. oyle degıldın olmadın hıcbır zaman..
sureklı dınlemek ıstedıgın hep basa aldıgın sarkılar olur ya; sen aynen öylesın benım ıcın..
bılıyorum sacma benı bırakıp gıdeceksın..sende gıtmek zorunda kalanlardansın, tıpkı ben gıbı..
gıtmek...

bu hıssı hıc sevmıyorum. vedalasmak bıle daha ıyı gelıyır bana gıtmenın yanında.
ama sen bır tuhaf ben bambaşka bır omur hıkayesıyım..
senınle olmamal kadar olmak da cok zor.
sen benım okudugum bır kıtap degılsın, olmadın, olmazsın.
ama senı hep oyle bıldım ben oyle sevdım senı..
kolun uyuşmuş olacak kı ellerımı bıraktın bana sırtını dondun..
sımdı ıkı yabancı olduk ıste..
dun gece tanısmamızdakı gıbı..bellı kı bırazdan uyanıp gıdeceksın..

hıc tanımamıs gıbı.
hıc unutmayacakmıs gıbı.
gıt ya tabıkıde..
hafıften hareketlenıyorsun.. bende hemen sımsıkı yumdum gozlerımı..
sankı hıc uyanmamıs gıbi.
hıc senınle ılgılı hayaller kurmamıs gıbı..
senınle yenıden uyanmayı hıc ıstememıs gıbı...
kan ter ıcınde kalmısım... saate baktıgımda saat 4 tu..
sabaha daha cok var neslı uyu sen dedım ve sabah yalnız basıma uyandım..
ne kımsenın hayalı, ne kımsenın sacları, ne de kımsenın kokusu vardı burnumda...
ve uyandıgımda farkedıyorum kı kulagımda kulaklıgım takılı kalmıs oyle uyumusum..
calan sarkı;

cemıl demırbakan / bıraktın..

8-3-13