Bugün nereden de çıktım evden
Çıkmaz olaydım,görmez olaydım şu manzarayı.
Sabrım kalmadı ,otobüste gelmesini bekledikçe ballandırdı
Taksileri görünce duraktan bir an önce gitmek için yaklaşır gibi yapıyorum elimde olmadan atılıyorum, ama cebimde yeterince para olmadığı geliyor aklıma.
Uzaklaşmak istiyorum ,duymamak ama olmuyor duyuyorum işte!
Allah zır delinin birine evlat vermiş,yüzüne patlatıp duruyor,içim dayanmıyor.
Sürekli hakaret edip çocuğu çimdikliyor,yüzüne aniden patlatıyor.
Kadın çocuğa ‘’Allah belanı versin geri zekalı,bak seni evde nasıl döveceğim’’ diyor.
Doğrudur, yolda insanları takmadığına göre! Çocuğun evde çekeceklerini düşünüp çok kötü oluyorum.
Çocuğun yanağını sıkıyor, zavallı çocuk ağlamaya başlıyor.Uyarmak istiyorum ama cesaret edemiyorum, kadın deli gibi.
Duraktakilerden hiç çekinmiyor , açıktan ettiği bedduaların haddi hesabı yok.
Nasılda hırslı ,öfke dolu boğazına kadar ,yakında kanser olur böyle giderse.
Bir türlü hırsını alamıyor.
Toplumda neden bu kadar suçlu,psikolojisi bozuk insanlar var diyoruz.
Anlaması kolay değil mi?
Toplumda konuşurken terleyen ,kıpkırmızı olan ,ezilen büzülen zavallı çocuklar!
Bir genç tanımıştım tıpta okuyordu,ama konuşmaktan ve insani ilişkiler kurmaktan aciz.
Kim bilir o başarıları yakalaması için ne kadar çimdik yemiş,hakaret duymuştur diye düşündüm.
Olmaz olsun böyle başarı!
Olmaz olsun böyle okuma!
Olmaz olsun rahat yarınlar!
Bizler çocuklarımızı büyütürken onların ayrı birer insan olduklarını unutuyorsak!
Onlarında hayalleri,hevesleri yapmak istedikleri olabileceğini unutuyorsak !
Onlara saygı duyamıyorsak!
Yazıklar olsun bize!
Allahın emanet verdiği minikleri koruyamıyor,emanete sahip çıkamıyorsak,yazık!
Çocuklarını evde dövüp de ,toplumda neden çekingen diyen yine bu insanlar yazık ki!
Aklım çocukta kaldı kim bilir ne sopalar yedi.Allahın insan yerine koyup da anne yaptığı yaratık.
Sen layık değilsin ama Allahın torpili yok işte sana da vermiş gül gibi bir yavru.
Çocukları anne babanın elinden alan kurumlar olmalı
Herkes anne baba olamaz!
Bir sene önce üst katımdaki komşu geldi aklıma.
Halıya çişini kaçıran küçük kıza ne yapıyordu göremiyordum tabi ama korkunç sesler vardı kendine mi vuruyordu çocuğa mı anlamamıştım , ikisi de ağlıyordu.
Kadın up uzun çığlıklar atıyordu
Bütün komşular merdivenlerde evlerine giremeden bekliyorlardı,telefon etmiştim yetkili bir yere ama gelmemiştiler.
Dışarı çıktığında bir kibar bir temiz kadındı ki ,çığlıklar bunun muydu acaba diye hep düşünüyordum.
Nasılda dövüyordu küçücük kızı ,öldürdü sanıyorduk bazen.
Oysa biz gidince evine nasılda kibardı.
Benimde psikolojimi bozdu ,onu dövdüğümü hayal ediyordum ,kızgınlık,kin ,çaresizlik ve sonuç donma!
Seslerini duymamak için evden kaçıyordum,gittiğim her yere götürüyordum oysa ki o çocuğu,ne kadar zor çaresiz olmak.
İçim içimi kemirirdi .
Karışsan karışamazsın ,karışmasan vicdanın sızlar ne zor bir duygu bu.
N e yapmalı derdim,anneyi tedavi ettirmeli çocuğu alıp bakmalı ama nasıl benim değil ki çocuk,nasıl karışırım.
Oturup kendimi kemirirdim sonra da,o sesler hep kulağımda ,yardım edememek berbat bir duygu.
Hayallerimde konuşurdum kadınla ,tedavi eder gibi,çocukla oynardım yaralarını onarırcasına.
Bize kibardı ,sevecendi,sempatikti,
Çünkü biz küçük değildik ,güçlüydük ve yabancıydık.
Bazı insanlar kendi çocuğum diye her şeyi yapabileceğini sanıyor olmalı.
Devlet bir an önce bu hasta insanlara cezasını verip ,çocukları almalı.
Yok eğer almazsa,çok daha çöplerde kafalar görürüz biz.
Bu kadar hasta insanların elinde Polyanna yetişecek değil herhalde!