Gerçekten Mecnun yolunda ilerleyebilmek için sevgiye de sadık kalınmalı…
İnsan karşısındakinden sadece aşk, sadece sevgi beklemez… Güven duymak ister…
Zamanın yaşanan naylon aşklarında (aşk denilirse ) eksik olan duygular var… İnsanın özündeki aşk başkadır… O’ndan geldik O ‘na gitmeyecek miyiz?
Seni Yaradan varken neden bir başkası için ölmek ister insan, neden bir başkası için kendini sevenlerden vazgeçer… Neden, neden, neden?
Akılda hep kalır bu sorular.
Zorlu yoldu… İnsan sevmemeli demiyorum sadece insanoğlu,sevmeyi önce sevmeli daha sonra sevgiliyi…
İmkansız dediklerimiz hani şu ardından koşturduklarımız…Elde edemeyince bir şeylerle kendimizi avuttuğumuz ama ölümüne ardından koşturduğumuz (!)Yerin başka bir insanla doldurunca ne anlamı kalır ki sevmenin…İnsan bazen bütün çıkmazlar arasından bir çırpıda sıyrılmak ister…Yanlıştır.”Sabır acı meyvesi tatlı “diyen ecdadın torunlarıyız biz…Her seven Mecnun olamaz,her sevilen de Leyla…
Genç adam, sevmiştir. Ve bu yüzden çok dertlidir(!)Dünyanın bütün yükleri onun üzerindeydi(!)Bu acıların sadece sigara dindirirdi. Sahi, baksanıza tek bir maddeyle Leyla’nızı aldattınız… Oysa, Mecnun severken tüm hatunlara kapamıştı gözünü,oysa Mecnun severken temiz bir nefes alabilmek istemişti sadece...
Yani sevgi, uğruna ölmek değildi.
Sevgili için, sevdiklerimiz için yaşamaktı…