Hayat denilen defterde,üzerine yazılan anlamlı anlamsız,çoğu silinmiş ya da üzeri karalanmış onca yaşanmışlıklarla dolu ,uzun cümlelerin olduğu bir yığın sayfayı şöyle bir göz atıp,hızlı hızlı çevirerek geride bıraksam;tertemiz,yeni hayallere,yeni umutlara,yeni heyecanlara,amaçlara ve bu amaçlara ulaşmada her türlüsünün mübah olduğu araçlara,sevgiye,aşka,tutkuya,cesarete,anlayışa ve hoşgörüye,ilgiye ve şefkate,kısacası insana dair tüm güzelliklere tanık olmayı bekleyen bembeyaz bir sayfa açsam...
Tüm cesaretimi toplayıp,karşımda duran o gri sayfalardangüç alıp,korkmadan uzansa parmaklarım hayata,yeni bir sayfa açmaya...
Yeni bir sayfa açsam,kırık dökük hayallerimin arasında görünmez olmuş renkli kalemlerimi bulsam ve rengarenk bir yol çizsem,tıpkı gök kuşağı gibi...
Yeni bir sayfa açsam,izin vermesem anılarımın,cümlelerimin silinmesine,izin vermesem bembeyaz sayfamın karalanıp kirlenmesine...
Yeni bir sayfa açsam,’iyi ki’ ile başlayıp,’çok mutluyum’ ile biten cümleler kursam,’keşke’lere hiç yer vermesem hayatımda...
Yeni bir sayfa açsam ve o yeni sayfada tek değişmeyen ’sen’ olsan,’sevgin’ olsa, ’biz’ olsak...
Sen,ben ve hayatta her türlü ihtimal varken;yeniden ’biz’ olabileceğimize inansam ve...
yeni bir sayfa açsam...
Yeni bir sayfa açsak...