BU YAŞANMIŞ BİR AŞK HİKAYESİDİR...
AŞK ÖLMEZ VE ÖLÜMSÜZDÜR;SEVDA,AŞK YAŞAMAK İÇİN VARDIR..
VE AŞK DOLU,DOLU YAŞANDI BİTTİ DİYENLER OLDU....
AMA BİLMİYORLAR Kİ AŞK HALA YAŞIYOR .....

Yıllar önce onu tanıdığım da hayatımın değişeceğini bilmiyordum...Onu bir hafta sonu kafede tanıdım;Çok kalabalıktı ve ben de çok yorgundum bir an önce oturup dinlenmek istiyordum,Köşede boş tek bir masa ve bir sandalye vardı ve aynı anda iki kişi aynı masaya talip olduk!..Ben tartışmaya hazırlanırken centilmence bir hareket yapıp sandalyeyi çekip oturmamı rica etti...Başımı kaldırdığım da bana; buyurun oturun dedi ve gitti...

Hani derler ya AŞK tesadüfleri sevmez buna ben zaten inanmıyordum....

Kafeden çıktığım da saat epey ilerlemişti bir taksi durdurdum ve ne tesadüftür ki ayni an da ikimiz de aynı taksiyi işaret etmişiz.....Bana hafifçe gülümsedi ve hangi istikamete gidiceğimi sordu;Yolumuz aynı istikametti ve tabii ki aynı taksiye bindik çünkü hafta sonu olduğu için başka bir taksi çok zor bulabilecektim...

Yarı yolda indi,ben devam ettim..ve böylece bir kaç kez daha karşılaştık arkadaş olmuştuk...Aradan iki ay geçmişti....Beni bir akşam yemeğe davet etti yemek çok geçti bana ilk kez duygularını açtı ve ilk kez Aşk’tan söz etti ve böylece o güzel duyguyu yaşamaya başladık...Aşk dedikleri bu duygu apayrı bir şeydi,Kelimelerle anlatılamıyordu...

Her günümüz dolu dolu geçiyordu...Sevgiyi Aşk’ı tam anlamıyla yaşıyorduk mutluluğun doruğundaydık...

Bir gün bana sana bir şey söylemem lazım dedi;Evet dinliyorum dedim ve birden Ben evliyim dedi!..İşte o an dünya başıma yıkıldı ne yapacağımı bilmedim...Şaka zannettim,beni sınıyor zannettim...Ama evliydi..O an kaçıp kurtulmak,ölmek ne bileyim yok olmak istedim...Bakamıyordum yüzüne Suskundu çaresiz gibiydi hissediyordum...

Sevdiğim,aşık olduğum adam bana yalan söylemişti ve ben bitmiştim kendimde değildim...Ne kadar zaman geçti ne oldu bilmiyorum şuurumu kaybetmiştim...Kendime geldiğim de bir hastahane odasındaydım...Evet intihar etmiştim....Ama kurtulmuştum bu saatten sonra nasıl yaşar nasıl nefes alabilirdim...Her saniyem,her dakikam onunla doluydu...
Aradan 4 yıl geçmesine rağmen bir gün olsun aklımdan çıksa ya!...
İşte ölümüne aşk dedikleri bu olsa gerek....

O günden sonra onu hiç görmedim...Ve biliyordum ki beni benden çok daha fazla sevdiğini....Aradan 1 yıl daha geçmişti....
Bir gün postacı bir mektup getirdi gözlerime inanamadım mektup sevdiğim adamdan geliyordu...
Ve şöyle yazıyordu:Seni çok sevdim ve unutamadım.Ama sana gelmeye seni görmeye yüzüm yok ve bir çok şey....Altın da küçük bir not:Seni son bir kez görmek istiyorum bunu benden esirgeme....
Ne demekti son kez anlayamadım.......

Gittim....İlk defa korkmuyordum,ne yağmurdan ne dışarda esen deli fırtınadan...Yasakları da dinlemiyordum çünkü acı anılarımın yıldönümüydü....Onu ilk kez 5 yıl önce bugün tanımıştım.....

Ve yıllar sonra ona gidiyordum,Yasakları engelleri çiğneyerek...
Kapıda beni karşıladı hasretle sımsıcak bakışlarıyla beni sardı....
Ben bende değildim,Onu öylesine özlemişim ki...
Sevgi aşk dedikleri buydu engel tanımıyordu....Ona geri dönmek günah çıkartırcasına şevişmek anlatılmaz bir tutkuydu,Ona duyulan sevmekten öte bir şeydi....Satırlara yazsan sığmaz,Şiirlere döksen anlatılamazdı....O gece hiç bir şeyden bahsetmedik,Sadece bizi yaşıyorduk.....

Gün ağırıken eve geldim.Bir gün sonraya sözleşmiştik,Mutluydum hem de çok....Buluşacağımız yere gittim gelmemişti bekledim gelmedi,Evine gitmeye karar verdim ve evin yakınına geldiğimde kapısının önü mahşer gibi kalabalıktı....Şaşırdım ve yeğeni beni görmüştü bana doğru koşarak onu kaybettik diyordu!Ne demekti bu.Bir gece önce bu evde dünyanın en mutlu insanıydık....Ve annesi yanıma yaklaştı bize sen oğlumdan hatırasın diye ağlıyordu...

Evet onu tamamiyle kaybetmiştim ve bir çok gerçeği o gün öğrendim.....Evli değilmiş ondan uzaklaşmam için öyle söylemiş...
Ve bana bir mektup bırakmış.....

Yeğeniyle uzun uzun konuştuğum da kendim de bile değildim aklımı kaybetmek üzereydim ve kahkahalar atarak gülüyormuşum!..Kuvvetli bir tokatla kendime geldim ONU KAYBETMİŞTİM....Uzun zamandır hastaymış (HOÇKİNSLENFOSARKAM) Yani beze kanseri....Bana hiç belli bile etmemişti....

Artık ben yoktum,yaşamıyordum,boştu her şey anlamsıdı...O yoktu artık ama ben kabullenemiyordum...Her sabah kaltığım da yanına gidiyordum....Herkes bana deli gözüyle bakıyordu baksınlar....
Annesi,kardeşi ve ailesi bana sahiplenmişti....Neye yarardı ki artık o yoktu ama ben de yoktum!....
Bana bıraktığı mektubu sonun da okumaya karar verdim...

Beni affet ne olur...Dünya da AŞK varsa ben onu son nefesime kadar senle yaşadım ve bana bu duyguları verdiğin için çok teşekkür ederim...Mutlu olarak senden gidiyorum ama hep ruhumda olucaksın...Ama ardımdan ağlama sevdalım çünkü seni yanımda götüremiyecek kadar çok sevdim.....

Şimdi soruyorum bu AŞK değil de ne?Hala sevgisi şuramda ve halas deliler gibi aşığım ona....

Aradan çok uzun yıllar geçmesine rağmen o ben de hala yaşıyor...
İŞTE AŞK DEDİKLERİ BU O TOPRAK ALTINDA
BENSE YARI ÖLÜ DÜNYA DA......
TUANA ÇELİK.....