ÖLDÜRÜLEN ŞAİRLER(32): SARI MEMİ(Hıfzî)

Mustafa CEYLAN


İstanbul’da mülâzımken, geceleyin uykuda iken, zamanının siyasî sebepleri yüzünden boğularak öldürülmüş ve hırsızlık süsü verilmek istenmiş bir şairimizdir. Güya, hırsızlar tarafından öldürülmüş olduğuna inanılsın diye, evinde ve üstünde ne varsa çalınmıştır. Kanunî dönemi şairlerimizdendir.


“Nergis ü ruhsâra nakd-i kalbi yandurdum yine
Sînede mihrün çerâğını uyandurdum yine.

Ben ki ateş-bâz-ı aşkum dûd-ı ahum oklarını
Asümâniler gibi göğe boyandurdum yine.”


Asıl adı Mehmed. Sarı Memi adıyla tanınmıştır. Şiirlerinde Hıfzî mahlasını kullanmıştır. Edirne doğumludur. Öğrenimini müteakip Vardar Yenicesi’nde müderrislik yapmıştır. Kabri İstanbul Galata’dadır.


Bend-i zülfün olmasun boynunda bâğı kimsenin
La’l-i haddin yakmasun bağrında dâğı kimsenin

Nâr-ı firkat yerim ot itdi behişt-â ârâ iken
Yâ ilâhi olmasun dûzah durağı kimsenin

Ten şu haddile zâîf ü nâle şu denlü nahîf
Ne görür gözü ne işidür kulağı kimsenin

Sâğar-i mey bana geldikde düşüb oldu şikest
Devr elinden sınmasun hergiz ayağı kimsenin

Hıfziyâ sînem ocağı dutdı âteş sû-be-sû
Aşk ile böyle dutuşmasun ocağı kimsenin.”


Kaynaklar, kendisi son derece zarif, şiirleri lâtif, hoş tabiatlı, gönül ehli bir şair olarak bahsederler. Belâgat sanatında süper olduğu ifade edilir.



Bir Gazel’inde Der Ki:

“Ey güneş evc-i felek olmazdı yirin senin
Olmasa ol mihr da’vâsında tezvîrin senin

Câmi-i hüsnünde zahir oldu çok ruşen-dil
Kâşif-i esrâr-ı Hak oldu meğer yirin senin

Kâbza-i yâyın kodu kavs-i kuzahda şekl-i mâh
Asdı arş üzre duâ-yı seyf-i şimşîrin senin

Nice tîr endâzler sînemde dikdiler nişân
Âkıbet başım ucuna taş diker tîrin senin

Yoğ iken deyyâr olmadın dahi dâr ü diyâr
Deyr-i dilde ey sanem var idi tasvîrin senin

Var tabîbâ sende yokdur hasta gönlüme ilâç
Ey ecel irsün meded var ise tedbîrin senin

Hıfziyâ sûz-i dilinden nâmeler yanar oda
Hâmeler ağzından odlar saçmasa tîrin senin”