Sayfalar Deva Olsun

Hayatı anlatmak. Ne büyük yük düşer omuzlarıma… Hayatın gelgitleri ne de çok savurur bizi bilinmezliklere, keşkelere. ‘‘Keşke’’ kelimesi gönlün pişmanlığı mıdır, yoksa aklın bugünü yaşanılmaz kılan bir karanlığı mıdır? Ne olacaktı ki, seven herkes mutlu olsaydı adı aşk olur muydu onlarca gözyaşının, pişmanlığın… Bir damla suya hasretim şimdilerde, oysa ne sözler verilmişti geleceğe dair. Ben o ‘‘gelecek’’teyim, peki ya sen nerdesin? Seni göremediğimden mi bu serzenişimin adı aşk oldu, yoksa mutsuz olmayı da göze alarak gözlerine bakmamdan mı… Onlarca soru, yüzlerce keşke… Hepsi sarmış ruhumu, nefes alamıyorum. Güneşi görmeyeli çok oldu, acaba hala yerinde mi? Daha kaç soru düşecek bamtelime. Peki ya insanlar, anlatmaktan aciz olduğum hayat. Yaşanıyor yine 1 gün daha milyarlarca gönülde, ama bugün kaçının hayatı daha adı aşk olmak uğruna gözyaşlarına teslim oldu? Kaç gönül daha sevgiliyi sayfalardan sorar oldu? Kaç şiir daha son dizesinde ‘‘seviyorum’’ demekten korktu? Avuçlarımdaki bir harabeye bakıyorum şimdi, boşluğun dolmadı, dolmayacak gibi… Biliyorum sen bu ‘‘keşke’’lere sahip çıkmayacaksın. Olsun gözyaşlarım, salıverin kendinizi gönlüme, adınız ‘‘aşk’’ olsun. Sevmek olsun… Hasretim karanlıkla dost olsun… Yalnızlığı öğrenen hayatıma, sayfalar deva olsun…


Enes Başak
www.enesbasak.wordpress.com
www.tipnotlari.wordpress.com
www.fb.com/enesbasak42