Bir önceki yazımı “İlim Bağdat’ta Olsa Dahi Git Al” diyerek sonlandırmıştım.

İlim Bağdat’ta değil evimin iki sokak ötesindeydi.

Çöpten beslenen adamla daha ilk karşılaşmamızda, derslere başlamadan önce ilk derslerimi almıştım bile.

DERS 1: Mutlu olmak için para gerekmez!
DERS 2: Yoksulluk prensipli yaşamaya engel değil!

Derslere devam edebilmek için hocamın kapısına birkaç kez gittim ancak bulamadım.

Son gidişimde etraftakilerin anlattığına göre; apartmanda oturan iki sakinin aralarındaki ağız münakaşasına karışarak, haklıdan yana taraf tutmuş.
Bunun üzerine barındığı yerden kovulmuş.
O da eşyalarını toplayarak (iki eski battaniye) barındığı yerden ayrılmış.
Eeeee ne demişler?
“Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar!”

Olan bana oldu dersler başlamadan bitti.
Ancak onun yokluğundan da bir ders aldım.
O da şu:
“Siz siz olun doğruyu söylemeyin, onuncu köyden de kovulmayın!”

Umarım bir gün çöpten beslenen adamla bir çöp bidonunun başında yeniden karşılaşırız ve derse devam ederiz.

Bekir GÜÇLÜER