Canımdan çok sevdiğim gurbetteki yavrularımla buluştuk bugün ! Kavuşmak ne denli tatlı bir duygu. İnsanın içi içine sığmaz olur. İster ki bir konu açılsın da söyleyeceklerini vurgulaya
vurgulaya yavrularına anlatsın! Onlardan alacağı şeyleri can kulağıyla dinlesin. Uzun bir aradan sonra, hasretliğin bitmesi hane halkının bir araya gelip, aynı evde uyumaları evin büyüklerini o kadar mutlu eder ki, bunun anlatılması olmaz; yaşayanlar tadar bu duyguları!
Bunları söylerken canım anneciğim geliyor aklıma.O da benzer duyguları yaşarken ne kadar mutlu oluyordu kimbilir. Tam coşmuşken, araya girilmesi nedeniyle, duygusallığını yitirmiş "Vuslat Ne Güzel" başlıklı yazıya yarım kaldığım yerden devam ediyorum, belki de bir ay sonra.. İşlerin zamanında yapılması açısından güzel bir örnek teşkil eder miydi benim şu anki
halim, bilemiyorum. Duygusallığın yeri ayrı, akılcılığın yeri ayrı olur kimi zamanlar. Ama yine de
duygularımızı öne çıkarmalıyız ki, insan olduğumuz anlaşılsın. Körü körüne sürgit duygusal olmamız da, bizi içinden çıkamayacağımız zor durumlara sokabilir ! Tanrı, insanları koruya !

04.03.2003