Adı konmamış bir çocuk gibi yüreğim bu mevsim..öylesine başıboş, öylesine sahipsiz.. yazdığım hiçbir şiir zamanında düşmüyor kağıda..esirliğim oluyor, imkansızlık şarabıyla beni sarhoş eden bu aşk davam sevda!..öznesi sensin kurduğum her cümlenin..çünkü ben seni, göz göze geldiğin herkesle tanışmayı isteyecek kadar çok sevdim sevgili..o yüzlerde hep senden bir parça aradım..senin sevgiye olan açlığına bir sebep aradım..ya da benim sana olan açlığıma..

uçurumsun...

çıkmaz sevda sokağında gördüğüm ve bir türlü uyanamadığım bir düşsün.. uçurumdan atlayınca şiirlerimin boynu bükük kalacağını bilmek bile, önleyemiyor içimdeki bu yok olma istemini...önüme çıktığın bütün zamanlar, içimde bir çıkmaz sokak yaratmaya yetiyor..gizli öznesisin, bir demet beyaz papatya ile birlikte sevdanın kapısına bıraktığım her cümlenin.. yazık ki, açmıyorsun bana kapılarını...yok, sevdanın çaresi..işte bu yüzden özneler gizli kalmalı sevgili..dillenirse sevdam...yüreğimi bir ok yapıp vururum kuşları... gözlerini rehin alır solgun bir hikaye, geri almaya yetmez fakir sevdamız..aşkın ışıkları sokak lambalarıyla kavga ediyor bu gece... zamanın durmasını istediğim tüm anları, adınla mühürlüyorum... cümlenin bütün öğeleri tamam... mevsimlerdir, öznenin mahzeninden çıkmasını bekliyorlar.. dökülmek için sevda taciri dudaklarımdan, öznenin maskesini çıkarmasını bekliyorlar... hürriyeti sensin..içimden geçen; daha doğrusu, içimde kalan her cümlenin...benimle hiç ıslanmadın sevgili.. ve ben hiçbir şiirimi okuyamadım sana..çünkü sen, gizlenmesi gereken bir özneydin yalnızca..yağmurlu gecelerde, ’keşke yanımda olsa ’dediğim.. paramparça birkaç şarkıyla ya da yıpranmış aşklarla kendimi avuttuğum imkânsızlık sarhoşu gecelerde, ’benimle hiç içmedi’ dediğim bir özneydin..koparmaya kıyamadığım tek çiçeğimdin..günyüzü görmemiş acılardan geçiyor sana giden yol sevgili..hiç uçurtma uçurmamış çocukların, geçmişlerine duyduğu öfkeden geçiyor..bizim paramparçalığımızdan, yalnızlığımızdan şiire eski bir sevgili gibi sarılışımızdan geçiyor..sana giden yol..benim yokluğumdan geçiyor...
ve kalemim oluyor sana duyduğum bu yıllanmış aşk...

seni seviyorum...

ama hangi ’sen’i sevdiğimi bilmiyorum..bırak, gizli kalsın özneler...






(...)