Bugün sizleri andım yine. Nasıl bir his oluşturur hep merak ederdim, görüp de kör olmak, görmezden gelebilmek, nasıl bir beynin, vicdanın ürünüdür acaba. İnsan olduğunu bir an unutup devekuşu rolü yapmak mı ağır basıyor çıkar terazinizde? Yok, bu böyle değil bence. İnsan rolü yapıyorsunuz siz her halinizle. “Utanç duyuyor musunuz?” diye merak edecek oluyorum. Sonra aklıma geliyor yine son yüzyılın bize bıraktığı iğrenç miras. Utanmaktan utanan bir nesil. Yanlış da anlaşılmasın sakın. Bu utanç duygusunun farklı işlemesiyle alakalı. Tam tersi aslında. Ne yaparsa yapsın utanmayan bir nesil.
Daha çok açanın, daha farklı olanın, daha iyi çalıp çırpanın, daha gaddarca öldürebilenin el üstünde tutulduğu bir dünyada yaşıyoruz. Görmene izin verilenleri görmeye devam et sen! Irak’taki kitle imha silahlarını görmüşsündür kesin. Onu gördüysen Ortadoğu’nun demokrasi cenneti olduğunu da fark etmişsindir Irak’ın. Somali’yi de görmüşsündür sen şimdi. Ne şen şakrak, sorunsuz bir ülke değil mi?
Sana kendi dünyanda başarılar ve mutluluklar arkadaş. O ekranda izlediğin şatafatlı dünyanın figüranı olmaya devam et sen. Orda görüp de hayal kur, onların sana vaat ettikleriyle. Daha çekici kadınlar daha arsız ve hayâsız bir yaşam ve en mükemmeli daha gelişmemiş bir beyin ve vicdan bekliyor seni gelecekte.
İşine gelenleri görmeye devam et. Gerçekleri görüp de ne yapacaksın? Görsen de durumu değiştirebilecek, vicdan ve cesaret bulunmuyor senin bünyende. Viya böyle bakan kör, viya böyle…