Sene 1972.
Göreve yeni başlayacağım.Atamam Kastamonu’ya çıkmış.Oraya gitmek için sabah otobüse bindim.Araba akşam Ankara’ya vardı.
Sordum?
---Kastamonu’ya gideceğim. Kaçta otobüs var? Güldüler.
---Ne arabası? Günde bir otobüs kalkar. O da sabah yedide.
Ankara’ya öğrenciyken gezmeye gelmiştim ama öyle her yerini tanıyacak kadar bilmiyordum.Üstelik cebimdeki parada kısıtlıydı. Çaresi yok terminaldeki kahvede sabahlayacaktım.
Televizyon,siyah –beyaz yeni yayına geçmiş.İlk defa görüyorum.İçimden;”İyi oldu.Sabaha kadar tv
Seyrederim”dedim. Gazeteler elde satılıyor.Sık sık bağıra çağıra gazete satanlar geliyor.Türkiye Gazetesini görüyorum. Adından dolayı bir tane aldım.Yeni yayın hayatına başlamış.Sahibi Enver Ören.
Daha sonraları gazete gelişti,büyüdü.Dev İhlas Holding oldu.Ben de sanat sayfalarına şiir ve yazılar
yazdım.TGRT’nin kuruluşuna maddi ve manevi destek oldum.Sevdiğim ve saydığım öğretmenlerimden Ömer Açıkel Ankara bürosuna geçti.Ben de sık sık uğrar oldum. Bu arada Kastamonu’dan sonra tayinim Ankara’ya çıktı.Daha çok yazma işiyle uğraşır oldum.Sıklıkla Ankara’daki Türkiye Gazetesi Bürosuna uğrar hocam ve yanındaki değerli insanlarla sohbet ederdim.Tabii daha çok dinleyici olurdum.
Şimdi sene 2013.Aradan yaklaşık 41 yıl geçmiş.Çok sıkıntılar çekmiş,birçok badireler atlatmışız.2000’de emekli oldum.41 yıldır yazıyorum.Türkiye Gazetesi’nin o siyah-beyaz şehir baskısını ve Enver Ören adını hiç unutmadım.
Daha dün gibi hepsi aklımda.Hala Türkiye Gazetesini severek okurum.Çizgisinden hiç sapmadı.Benim de görüş ve düşünceler o gün ki gibi sağlam.
Milli ve manevi değerlerden ödün yok.Biz hep yolumuza kaldığımız yerden devam edeceğiz.Çünkü;Bu yol kutlu yol, bu dava kutlu bir dava…Çok çileler çeksekte yola ve davaya devam!..
Gidenlere “Güle güle…Allah Rahmet eylesin!”
Kalanlara sağlıklı ,mutlu, uzun ömürler dilerim.