Sevgilim...
Bu sana bilmem kaçıncı mektubum, defalarca yazdım ve sen bir kez bile yazmadın. Canımı acıtan yazmaman değil de hala umutla bekliyor olmam.
Bu sana bilmem kaçıncı mektubum ama bildiğim bir şey var ki bu sana son mektubum sevgilim. Sana yazdığım her mektubun bir kopyası var masamda ve bugün onları tek tek yakacağım. Çünkü yazdıkça umut eder insan, çünkü sevdiğini söyledikçe sevilmeyi umar.
Bu sana son mektubum sevgilim ve ben ilk kez sana yazarken ağlamıyorum. Çünkü biliyorum ağladıkça derinleşir insanın acısı. "Ağla açılırsın" kimin yalanı? Ben ağladıkça senin ellerinde boğuluyorum sevgilim...

Artık beklemeyeceğim, yoruldum gelmeyeceğini bile bile seni çağırmaktan. Sen ki kolayı seçen kaçan tarafsın, gelsen dahi kalışların gidislerinden uzun sürmeyecek ki.

Sen ayrılıkların adamısın sevgilim, ben gözyaşlarının kadını.
Satırlarıma son verirken, seni ayrılıklara beni de gözyaşlarıma emanet ediyorum...

Ve son kez;
SENI HALA SEVIYORUM...