Yavuz Bülent Bakiler diyor ki;” Bizim en büyük noksanlığımız. okumamak.”Çok doğru
söylüyor.Okusaydık, böyle mi olurduk?..
Yahudiye bakın! Gençler evlenecek. Kız veya oğlan olsun fark etmez…En önemli ve
değerli hediye altın ya da takı değil, kitaplar ya da kitaplıktır.Kitaplığında ne kadar çok ve de-
ğerli kitap varsa,hediyesi o kadar kıymetli olur.Onlar için kitap, en değerli hazinedir.
Bu belkide bizim suçumuz değil…Savaşçı bir milletin çocuklarıyız. İlme ve alime
saygı duyarız.Eli öpülecek ilk kişi alimdir. Bize göre hocadır.Alimler daima baş köşede
oturur.Ama herkes okuyup alim (hoca) olamaz.Savaşçı bir milletin çocukları da savaşçı olarak
yetişmelidir.O yüzden, yüz yıllardır hep savaşçı yetiştir mişiz. Yetiş mişiz.Okul,okumak, kitap ve
yazmak daha sonra gelmiş.Bir kaç kişi okur yazar olsa, yetmiş bize..
“OKU!”
İslamın ilk emri bu..Oku!...Türk Milleti de zaten İslama gönül verdikten sonra hızlı bir
okuma devresine girmiş.Ondan önce bir Dede Korkut herkese yetermiş.Şaka tabii.
Şimdi çok önemli.Dünyaya kafa tuta bilmek ya da asimilasyona uğramamak için daha
çok okumalıyız. Onun için Y.B.Bakiler Hocamız doğru teşhis koyuyor.
Okumak…Çok okumak, her Türk Gencinin en önemli görevi olmalı.
Aşık ne güzel demiş;
“Hem okudum, hemi yazdım
Yalan dünya senden bezdim!...”
Biz, bezmedik ama okumak ve yazmak için de yeterli uğraşı veremiyoruz.
Gelecekte biz de varız, diye bilmek için daha çok çalışmalıyız.Çocuklarımızı,
en iyi okullar da ve en yüksek seviyelere kadar okutmalıyız.
Bizden “Selam Olsun “okuyup, yazanlara!

Kemal DOĞANAY