O kadar gururlu ama bir o kadar da üzgün bir an yaşıyorum şu an
ve bir an önce dalış yapmak istiyorum beni derinden etkileyen bu konuya..
iki gündür hastayım ve dinlendiğim yatağımda çok sıkıldım..
kütüphanemde yıllardır duran ve arada göz attığım ama bir türlü okumaya fırsat bulamadığım bir kitaba ilişti gözüm..
bu kitap çanakkale şehitlerini anlatıyordu..
büyük bir karalılıkla aldım kitabı sonuna kadar okuyacaktım kararlıydım..
okumaya çalıştığım bu kitabın gizemli satırlarında dolaşırken
baştan başa cesaret fedakarlık ahlak vatan ve insanlık sevgisiyle dolu ,geçmiş tarihimizi insana gurur verecek vasıflarıyla karşılaştım..

bu topraklar için canını verenler,ölmek için ölmemişlerdi..
bu cennet vatanımızın namusu fazileti için gelecek kuşaklara parçalanmış bir vatan bırakmamk için şehit düşen vatanın en fedakar mehmetleriydiler..

yıllardır hepimizin kulağında aşına olan bişey vardır..
çanakkale savaşı denince mutlaka her kesin bir yakını veya tanıdığının bir yakını şehit düşmüştür ben hep böyle düymuşumdur.. o yıllarda memleketin nufusu az olduğundan hemen her aileden biri gitmiştir savaşa..
benim de dedemin amcası orda şehit olanlardandı..
hiç bir zaman evimizde bu konu konuşulmadı..
sadece orda şehit olduğunu biliyordum o kadar..

bu kitapta şehitlerimizn kahramanlıkları anlatılıyordu..
örneğin Balıkesirli koca Seyyidi .tek kollu kahraman Mehmet Çavuşu anlatan her kelimesinde hüngür hüngür ağladım.
sırf şehitlerimize üzüldüğümden değil,kahramanlıklarından ve bizim bu gün düştüğümüz durumlardan ötürü ağladım..
ve utandım kendimden..

o savaşta şehit düşen mardinli mustafa’lar
karadenizli idris’ler sıvaslı hasan’lar maraşlı mehmet’lerdi oysa..
onların kanlarıyla şanlarıyla yıkanmıştı her karış toprak..

fazla detayına inmek istemiyorum zira yanlış bir kelime kullanıp kimsenin kalbini kırmak da istemiyorum.. demek istediğimi aklı eren her kes anlar zaten..

üniversite yıllarında yaşadığım bi olayı kısa bir örnek olarak anlatmak istiyorum..üzerinden yıllar geçemesine rağmen unutamadığım..

yanıma bir genç yaklaştı ve şakır şakır lazca konuşmaya başladı..
hoşuma gitti Almanya’da bir üniversitede hemşehrim oldu diye sevindim şaşırarak..
bana söylediği, siz lazlar neden baş kaldırmıyorsunuz oldu..
bu sefer tam şaşırmıştım..
bunu söyleyen Alman piçiydi..
düşünün üzerimide oynanan oyunları..
memleketimin her karış toprağı kutsaldır.. yalın ayak yarı aç mehmet’ler Hasan’ların canlarıyla kazanılmıştır bu topraklar..
Hepimizin bu topraklar..
çünkü bizler kardeşiz..
Her zaman gurur duyduğum vatanım ve Türklüğüme hamd olsun..

AYŞE SEVİL 22/02/13