İçimden gizli bir ses “Git!” diyor…Gidebildiğin yere kadar git.Ne demiş büyükler;”Gidemediğin yer senin değildir.”
Her yerin bizim olması için gitmeliyim. Ama git demekle gidil miyor ki?
Tıpkı “ Uyu “ demekle,uyulmadığı gibi!..Geçen gün arkadaşımın bir yazısını okudum.Tek cümleydi ama her
şeyi izah ediyordu.
“Alacağın olsun uyku!..”
Sanki bunu demekle,yarın kesintisiz on iki saat uyuklayacak.İmkanı mı var.Öyle “git” demekle gidilmez,
“uyu” demekle uyunmaz.
Benim meselem ise “Sev” demekle sevilmez. Sevdalı yüreğim olsa ne yazar.Kocaman bir “HİÇ!”
Her şeyi seveyim diyorum. Sevemiyorum! Sevgiler öyle günler, aylar,yıllar sürmez.Sürerse masallar da
olur.Sonra bütün sevdiklerimden vaz geçiyorum.
Sevdalı yüreğim tekrar başa dönüyor. Gitmek kolaysa git gide bildiğin yere kadar, git.
Sevgi başka bir duygu. Ayrı bir dünya görüşü.Sevmek ister ama herkes birini sevemez.
Kimi kedi sever, kimi köpek sever,kimi de çiçek.Hepsinin yeri ayrıdır.Çocuk sevmek ise daha çok annelerin işidir.
Sigara seven mi,içki seven mi ,zehir çeken mi ararsın? İnsan oğlunda her şey var. Bu işlerin sonunun kötü olduğunu
bile bile içerler.Ama ben, böyle zehirli maddeleri kimseye tavsiye etmem. Bırak etmeyi, adını dahi anmak istemem.
Hayatta kendini seven nice insanlara şahidiz.Galiba insan biraz da kendini sevmese çatlar,ölür sanırım.
Yine de dünyada ki bütün insanlar kendini sevmez,sevemez. Elbette kendini sevmeyen insanlar da vardır.
Benim “Sevdalı Yüreğim” gezmeyi sever.Okumayı,yazmayı sever.Bu da ayrı bir dünya görüşü olmalı.
Ne diyelim?..
Sözlerimi tamamlarken;
Hayatta herkese sevdalı bir yürek, onu seven candan bir sevgili ve böyle sevdalılara da sağlıklı,
mutlu günler dilerim.
Güzel günler sizlerin olsun. Hoşça kalın!..

Kemal DOĞANAY