- Evlerimiz karşı karşıyaydı seninle.Sen beni farketmezdin ya ,ben aksine öyle delicesine baglıydımki sana.Her akşam yolunu gözlerdim, beklerdim seni , uyumaz olmuştum tek dünyam sendin sanki.Biliyordum her akşam yedide gelirdin.Gözlerini söyle bir süzer eve girerdin.Bakardın ama kahrolası bir beni göremezdin aşkından eriyen her güne seninle uyanan bir beni farketmezdin. Öylesine esirin olmuştumki senin gizli gizli mektuplar yazar köşe başında yolunu beklerdim.Gözlerimi aşkınla kapatır, hayalinle açardım
- Cesaretimi topladım, artık konuşmalıydım seninle. Olmadı yapamadım... Kalbimin çarpıntısına, ellerimin titremesine, ayaklarımın geri gidişine , gururumun sesine engel olamadım...Sense, senin aşkından sönüp sönüp parlayan bir beni farkedemedin, olsun be gülüm ! Ben seni öyle delicesine sevdim ki Mecnun’un leyla’yı sevemeyecegi gibi... Gece karanlıgında bile gülyüzün gelirdi karşıma, sessizce utanır heycanlanır , seni düşünürdüm...
- Aynı köşe başında bekledim. Bu sefer kararlıydım, kesin konuşacaktım.Bu sefer ne ellerimin titremesi, ne ayaklarımın geri gidişi, ne gururumun sesi engel olabilirdi bana...
Biranda karşında buldum kendimi , nasıl oldu bilmem ? Tatlı tatlı bakıyordun bana. Bir çırpıda kelimelerin hepsi dökülüverdi agzımdan.Sana nasıl aşık oldugumu anlatıverdim.Güldün yanakların al al olmuştu .Sessizce kaçıp gittin yanımdan, tek laf bile etmeden...
- Günlerce sustum... Öylesine suskundum ki dünya dönmüyordu sanki. Gecemin tatlı rüyası yoktu artık .Yaşam sebebim yoktu, yoktu işte...
- Kararımı verdim , bu gidişata son vermeliydim.Açıldım eşe dosta , anlattım hislerimi. Gönderdim elçileri istediler seni.’ Evet’ demissin öyle sevindim ki . Hayal prensesim benimdi artık...
- Yine senin hayalinle uyandıgım bir gün, aynı köşe başında bekledim .Evden çıkmadın. Evin önü öylesine kalabalıktı ki korktum koştum kapıya.Bir örtüye sarılı çıkardılar seni, sessizce yatıyordun .Hani derler ya erkeler aglamaz diye , agladım hemde sel oldu gözyaşlarım.Götürdüler seni aldılar benden .Şurda beyaz gelinligi giymene bir ay kalmıştı, beyaz kefeni yakıştıramadım sana...
-Aradan yıllar geçti , seni unutmadım evden dışarı çıkmadım ,ışıgı yakmadım.Elinde bir defterle birisi çıkıp geldi onca yıl sonra ... Meger senin günlügünmüş tek hatıran bana. Ah be gülüm ! Sende beni sevmişsin ,açılmamı beklemissin oysa ben...
- Şimdi son nefesimi veriyorum ve hala seni eskisi gibi çok seviyorum...