Hiç affedemedim onu. Gerçi affetmekte içimden gelmedi . Aslında benim olmuş birşeye hakaret edilmesi kabullenebileceğim bir durum değilken yüzüme haykırdılar ona en ağır küfürlerini. Bir keresinde bile gocunmadım. Nedendir bende bilmiyorum tam olarak. Belkide ilk güvenimi kıranın o olmasıdır sebep. Düşünsene bir abisi tüm benliğimle muhtaç ve biçare halde ona güvenmişsin. Gücüne, merhametine seni sen olduğun için sarıp sarmalayacağına inanmışsın ve salmışsın kendini ona hesapsızca.Oysa bu fırsatı kaçırmamış ve tepe taklak etmiş seni hiç düşünmeden . Sen daha bu olayın şokunu üzerinden atamadan birde bu hayatta popona yediğin ilk darbeyi onun ellerinden almışsın. Sen utanç içinde ağlarken bu durumun neşe sebebi olmuş o ve civardaki tüm gönüllerde. Ardından ömrün boyunca defalarca duyacağın o bahaneyi fısıldar kulağına ’senin iyiliğin için. ’. Şuan kendimi çok kötü hissedebilirmişim . Lakin zamanla ona hak verecekmişim. Şimdi yaşadığım bu kısa
süreli ve ufak dozajlı acılar ilerde daha büyük acılar yaşamama engel olacakmış. Şimdilik onlara kızabilirmişim ancak sonra haklı olduklarını anlayacakmışım.Yıllar geçti popoma yediğim o ilk şaplaktan sonra defaten farklı dozajlarda darbeler aldım. Hatta popo zamanla yerini kıça , şaplaksa tekmeye bıraktı ama bahane hep aynı kaldı. Bahane üreticiler sanki yeni bir buluş icat etmiş, bahanenin patentini yeni almışta seri üretimine daha geçmemiş tabiri caizse üzerinde denenen bir denek hissiyatı oluşturmaya çalışan bir eda takınırlar senin üzerinde ve her seferinde.Bunlara hak verebildim lakin o ilkine suçlu bulmuşum hep bilinç altımda. Sonra gözümün gördüklerini, kulağımın duyduklarını ve aklımın kurduklarını yok saydım . Aldım vicdanımı geriye doğru gittim sonu başlangıç olan kendi zaman tünelimde. Gördüm ki bir o ilki haklıymış aslında. Diğerleri suçu ona atmişlar hep . Kızdım kendime bir süre . Haksızlığa kapılmama sinirlendim . Şimdi nerdesin naparsın bilmem . Ama beni affet ebem . :))))

..