Bülbül güle nasıl hasret kalırsa ben de yazmaya öyle hasret kalmışım.Daktilomu kapatalı yıllar oldu.
Şimdi “Bilgisayar Çağı”.Her şey insan ve insanlık için.Bütün icatların amacı;Daha güzel günlere nasıl kavu-
şuruz.Öyleyse biz de bu teknolojiyi nasıl kullanırırz? Bu amaçla Zile’de Ticaret Lisesinin açtığı kursa
ilk başvuran benim.Onun için sertifikamın numarası birdir.Daha sonra yazmaya başlayacaktık ama olmadı.
Sonra yurt dışına gittim.Avrupayı gezdim. Araştırdım,iceledim.Tribün isimli dergide baş yazarlık,
Dost Dergisinde görüş ve düşüncelerimi yazdım.Anılarımı deftere not ettim. Yayınlanmayı bekliyor.
Döndüğüm de çocuk gazetesi çıkardık.genel yayın yönetmeni bendim. Çocuk Şiirlerim “CAN
ERİĞİ”ismiyle yayılandı.Neden “CAN ERİĞİ”? Bu soruya cevap vermek için Tokat Öğretmen Okulu’n
da okumak lazım. Ben de Tokat Öğretmen Okulu’n dan mezunum. İlk bahar geldiğinde ilk çıkan meyve
can eriğidir.Bu erik Tokatlıların ve öğrencilerin parasız aldıkları ve yedikleri ilk taze meyvedir.Onun için
adını böyle verdim.Tokatlı,öğrenciyi sever ve eriğini bu çocuklarla bedava paylaşır. Böyle güzel insanların
arasından çıktığım için mutluyum.Geçelim!..
Bir roman tasarlamıştım.Düşünceme göre harikaydı.Emekli olmayı bekliyordum.Siyasete girecektim.
Ön saflarda olmayı düşlüyordum. Çocuklarımı okuttum.Evlendirecek ve ben hanımla siyasetin içinde olacak
tm.Olmadı işte…Bütün müsibetler art arda geldi.Bırak yazmayı,düşünemez hale geldik. Buna da kader
diyelim gitsin…Şimdi düşüne biliyorum ve yaza biliyorum. Bu harika bir duygu.Yaşamayan bilemez.
HASRET KALDIĞIM GÜNLER geride kaldı.Canım çok şeyler yazmak istiyor.Ama yavaş
yavaş olacak.Ben ki; bir kuruş para almadan Zile Postas’nda 23 yıl yazmışım.Bu bile benim başarım
için yeterli değil mi?Elbette yeterli.Yazmak boynumuzun borcuysa yazacağız.
Sağlıklı ve mutlu günler dileğiyle!...
Kemal DOĞANAY