Merhaba,

Daha önce hiç bir mektubumu, hiç bir şiirimi okumadın. Biliyorum ama şöyle bir his var içimde okuyacaksın bunu. Kendine iyi bak diyeli hayli zaman geçti farkındayım. Umarım iyi bakmışsın dır kendine. Sana bir başkasının bakmasına izin verme demiştim. Neyse...

Daha önceki mektuplarımdan bir farkı yok bununda. Aynı hisler çünkü değişen bir şey yok. En önemlisi sen hala yoksun. Üzgün olup olmamam bir şey değiştirmiyor. Her şey aynı. Bütün gece tavanı izliyorum. Sonra biraz uyuyorum. Uyanınca yine her şey başa sarıyor. Neden dönmüyorsun sorusunun cevabını biliyorum artık. Böyle daha mutlusun sen, böyle daha iyi hissediyorsun kendini. Bense sensiz daha üzgün, daha kötü, daha yorgun...

Hatırlıyor musun? Hani bir ara ben sensiz yapamam filan diyordun bana. Şuan bensiz ne yaptığını düşünüyorum da neyse... Sensiz ölürüm dediğimde inanmamıştın bana, her gece öldüğümün farkında değilsin. Kimse farkında değil. Çünkü herkes dertli. Sanırsın herkes terk edilmiş. Herkesin ilişkisi üçüncü bir kişiyle sonlanmış. Peki, nerede bu üçüncü kişiler? Neyse, Dilerim Allah’tan üçüncü bir kişi olmasın hayatında.


Hilal Özcimbit