AŞKIM
İçim yandı be gülüm seni ben kimsenin sevemeyeceği kadar derinden sevdim .İstedim ki nefesin olayım,eksik parçan,canına can olayım.Ama teğet geçti sevdam bulutlar kurşuni ve ben gökyüzünden düşen yıldırım.Yıkıldım.Bir ağacın dalına bile tutunamadım.Sensizliğin kucağında başım eğik, senin yokluğunun girdabindayım.Söylenecek sözler tıkandı kalbime, oturdu hançer gibi.Duygularımın yoğunluğuyla boğuldum o güzelim okyanusunda.Ya sen anlamadım ya ben anlaşılmadım.Yanlış bahardı belki de.Biz seninle farklı iklimlerin koynunda tutulduk birbirimize.Sen benim için çok kıymetli bir ezgiydin.Melodin kulağımda tınılarıyla başımı döndürürdü.Sen bunu bilmezdin.Ne yazık ki göremezdin, kaç gece sensizliğin koynunda haykırdım sana.Tut ellerimi ve beni hiç bırakma diye.Usul usul girdim rüyalarına, sırf sen üşüme diye üzerini örtmek istedim.Saçlarının tellerini okşadım,seni bağrıma bastım , yeri geldi bir sevgili sıcaklığıyla, yeri geldi bir annenin saf şefkatiyle doladım kollarımı bedenine.Sonsuz bir öpücük kondurdum senin alnına.Sen uyurken korkma yanındayım sonuna kadar diye haykırırdım, akıttığın her damla göz yaşında, ben gözlerinin hayat pınarıydım oysa.Sense farkında değildin sevgimin yüceliğinin.Ben bir sevda türküsü tutturmuş gidiyordum.Senin kalbinin derinliklerine yol alıyordum.Her bir bakışın deliyordu, kalbimi paramparça etmeye yetiyordu.O güzel gözlerinin derinliklerinde kaybolurken eriyordum, sana doğru akıyordum.Ağzından dökülen her bir hece benim atlasım oluyor ve ben senin denizinde boğuluyordum.Yeri geliyor sana dokunmaya kıyamıyor seni öylece izliyordum.Cezam senin sıcaklığından mahrum bırakılmaktı.Bense senin kor ateşinle yanıp, sözcükleri tıkıyordum kalbimin derinliklerinde.Yanı başındayken uzanamıyordum ellerine, cennetinde kaybolamıyordum, yarattığın cehennemde yanıyordum alev alev.Dilim varmıyordu, kurtuluşum sendin oysa. Ama olmadı işte be gülüm yetişemedi sevdam yüreğine.Havada asılı kaldı sözcükler.Ben sensizliğin ızdırabıyla doldum.Omzuma sırtlandım bu sevda yükünü,tek bir sitem bile etmeden yürüyorum elimdeki boş valizimle. Sensizliğin kıyısındayım şimdi.Bakıyorum bir kum tanesi gibi serpildim, darmadağın boşluğundayım mateminin.Ve aşkım demeden biten bu tatlı hülyalar benim kayboluşum oldu can özüm.
EBRU ÜNVER