Haberini aldım, merak etme. Rahatsız etmem seni bir daha; arayıp halini, hatrını sormam. Görürsem yolda, bir an bile yüzüne bakmam. Dönerim yolumdan, adımlarımı olmadığın yöne doğru isteksizce atarım. Çıkmam karşına, bakmam sana…

Haberini alırım; kızma, darılma. Yoksa yaşayamam bu dünyada. Seni sorarım dağlara, taşlara, bastığın yollara… Soluduğun havaya, ısındığın güneşe, izlediğin yıldızlara haber salarım; anlatırlar seni bana. Haberin olmaz, beni sana hatırlatmazlar korkma. Kimseye de söylemezler… Seni benim kadar sevecek biri oluncaya dek merak edeceğim seni. Ama benim kadar sevecek birine rastlarsan eğer, söylemene gerek kalmaz. Sormam seni dağlara, taşlara, bastığın yollara… Bilirim ki; seni benim kadar düşünen biri var yanında. Bu nedenle rahat ederim. Ve bilirim ki; emin ellerdesin…

İşte o zaman kendi zehrimi içime akıtır; ölürüm. Kendi aşkım boğar beni, biraz da kendime olan nefretim! Seni yeterince sevmediğime lanet ederim ve ölürüm…

Kızma bana, kaç yıl oldu hala seni soruyorum dağlara, taşlara, bastığın yollara… haberini alıyorum ve duyuyorum ki; her adımda gözlerin yaşla doluyormuş. Dağlar seni hep gamlı görüyormuş, yıldızlar da. Her baktığında onlara beni soruyormuşsun, ama cevap alamıyormuşsun. Bir gün ölürsem eğer konuşacaklar seninle. Yollar, yollar seni bana getirecek o gün. Ve hiç susmadan, her adımda sana olan sevgimi anlatacaklar… Sen benim mezarımın başında ben mezarın içinde… Birbirine hasret iki kalp… Yıllar yıllar sonra işte böyle buluşacak…