Şu karşı tümsekte’ki beyazlığın üzerine sıra sıra dizilmiş karaltıları merak ettin .Söyleyeyim. Onlar insanın en kıymetli hazinesi,bilgi cevherinin yapı taşları,onları, birarada tutan, nizam ve intizama bağlayan kuvvetin onları var eden, taşıdıkları mana’daki kuvvet ile olduğunu söylemiştim.O kuvvet nekadar ağırsa, okadar etkili’...Söz işte, deyip geçme...söz olur..bir dosta selam olur..başının tacı kitap olur..bazen bir hüküm olur,bir ferman bırakır, ya serbet bırakır, ya mahkum olur mahbus olursun.Bazen bir mesleğe, bazen bir haneye, bazen bir insana, hangisinin en kıymetli olduğuna sen karar ver. Zor bir karar, biraz beklemen gerekecek, bekle... çilen başlıyor...
BEKLEYEN
Hergüne yeniden başlayan nöbet
Özlemimden tatsın diye bekledim
Anladımki, kabuk tutmaz bu yara
Hatıran, kanatsın diye bekledim

Çıplak ayaklarla seğirtmekle ben
Kaç yarıştır, bitsin diye bekledim
Gelip geçmez oldu zaman akrebi
Mesafeler, kapansın diye bekledim

Beklesin bulutlar buhaın izi
Gök yüzünde saklı kalsın bulutlar
Çekilsin gözlerime hüzün denizi
Kapaklar, kapansın diye bekledim

Kaç gece uykumun haram yerinde
İçim hayalinin ürperişinde
Rüzgarsız pencerem, dayalı kapım
Sessizce... kapansın diye bekledim