Neydi yalnızlığımı böyle tarumar eden, mutluydum habuki yalnızlığımla .Davacıyım senden senin gibilerden .Ne istedin biçare saflığımdan ,kullandın attın bir kenara değermiydi bu hayatın çirkefliğine bulaşmaya .Bu satırlar tanımadıklarıma beni hiç tanımayacklara ,sırdaşım olacak bu topluluk belkide böyle kusarım öfkemi yalnızlığa adanmış hayatımın baharında ... Öyle doluyumki anlatamadıklarımı yutmak mecburiyetinde olduğum için ,öyle küskünüm ki inancımı ,sevgimi harcadığı için . Kimse göründüğü gibi masum değil İNANMAYIN ! İnanmayın inancınızı kaybedersiniz ,inandığınız için uykularınız kaçar ,su içerken bile düşünürsünüz içsemmi içmesemmi o hale varır yani nirvanayı yaşarsınız ruhunuz yerin yedi kat dibindeyken . Tek bildiğim yazmak istiyorum yazarak hayatı sevmek istiyorum başka tutunacağım dalım kalmadı şimdilik yazmak alfabeyi yutana kadar yazmak ...