Bir duraktın. Sırların en kuytu noktasında. En mahrem sırdın kuytularımda. Güneşe hasret bir güldün bahçemde. Yağmurları gözyaşı, sesi hiçlik içerisinde yuvarlanan. Haklıydın kördü gözlerim. Âmâydı sana doğru akan sözlerim
Haklıydın, bilinmezliğin içerisinde savruldu tomurcuklarım, ter-ü taze heyecanlarım.
Haklıydın, ben bir uçurumdum, ayaklar altında.
Sen elinde bir gülle bekleyen, beklenendin.
Ama nafile zaman gibi sızdın parmaklarımın arasından. Avuçlarımda boşluk kaldı.
Düşündüğümde kar altında üşüyen evsiz adamı. Yavaş adımlarla yürüyen,hayallerinden ağır adamı. Bir hataydı karın yağması. Benimsemiştim. Nereden bilirdim sana ulaşan yollarımı tıkayacağını. Sevdamın içine saman basacağını. Gözlerimde hayallerinin kalacağını.
Ah Çiğdem. Sana daha ben ne söyleyeyim? Anlarsın beni bir kar taneciğin, düşüp sel sularına, katılıp gidince meçhule.
M. Ö. /2006
kahramanmaraş