İnsan yasaklara aşıktır. Tıpkı başlığımın ilginizi çekip yazımı okutması gibi. Belki merak sürükledi sizi yazıma? Acaba ne yazmış diye meraklandıran düşünce. Belki de "Bana kimse şunu bunu yapma diyemez!" diyordur iç sesiniz. SOnuç ne olursa olsun yazımı merak edip okumayın. Fırsat bu fırsat bu son cümleniz olsun okuduğunuz bu yazıda. Devam etmeyin okumaya ve çıkın bu sayfadan...Çünkü çok da önemli olmayacak yazdıklarım...

Bir yasağa aşık oldum ondan bu giriş. Yasak olduğundan mı yoksa cidden aşık olunacak biri olduğundan mı bilemiyorum. Kendime, gözlerime acımadan ağladım günlerce imkansızlığına. Umut ile umutsuzluk arasında dolaştım durdum sırat köprüsü bundan zor olamaz herhalde. Neden ait olmak bu kadar önemli oluyor insanlar için? Nasıl bir güdüdür bu? Basbas bağırırken özgürlük diye yine de birileri sevsin kabul etsin onaylasın birilerine ait olalım diye çabalamak neden? Sırf ben miyim bu çelişkiyi yaşayan? Yalnız mıyım yani?

İnsanlar... Sokaklarda türlü dertlerle sabah işlerine gitmek akşam evlerine dönmek için koşturup dursalar, çevrelerine bir saniye nefes alıp BAKsalar, günleri biribiri ardına dizilmiş vagonlara bakan hayvancıklar :P gibi geçirseler, gelen günü yepyeniymiş gibi karşılamasalar bile BİR TATLI HUZUR istiyoruz hepimiz aslında.

Düşe kalka yazmaya çabalamak da olsa bu zırvalamalar, anlatmazsam duramayacakmışım gibi geliyor. Bu sabah yoldan geçen insanları izledim otobüsün camından. Çaresizliğime üzülürken, bir imkansızlığa batmışken kalbimin tümü, yine de çevremdekileri farketmeye çalıştım. Kimse dönüp de bakmıyordu sanki etrafına. İçimden "AMAN SAKIN BAKMAYIN!" demek geldi. Belki böyle dersem inadına bakarlardı çevrelerine, yeni gelen güne ve günün güzelliğine. Her yeni günün umut olduğuna bir fırsat, şans, bize sunulmuş bir hediye olduğuna. Tıpkı en başta OKUMAYIN YAZIMI" dediğim gibi. Belki yasaklar cezbeder de farkederler diye.

Sonra kendi kendime söz verdim her sabah "sakın bakma etrafına" demeyi kendime. Malum yasaklara aşığım ben.

Melanko,

SAKIN FARKETME HAYATI VE SAKIN yasağa AŞIK OLMA;)