Sabah berbat bir baş ağrısıyla uyandım.Bir daha da uyku tutmadı.Yetiştirmem gereken dosyalar yüzünden bir haftadır dişarıya çıkmadığımı hatırlayıp bir hevesle siyah,uzun pardesümü giyip evden çıktım.Ağır adımlarla yürümeye başladım.İstesemde hızlı yürüyemezdim.Yorgundum çünkü.Bacaklarım değil ruhumdu yorgun olan.İş,ev,hayat derken ne kadar da yıpratmıştım kendimi.



Deniz havasının iyi geleceğin düşünerek Kordon’a gitme kararı aldım.Hemen bir dolmuşa bindim.Dolmuştan iner inmez gözüme bir bank kestirdim.Banka oturup deniz havasını solumaya başladım.



Çiçek satan el falına bakan çingeneler,gevrekçiler,çiğdem satan seyyar satıcılar,balık tutan amcalar,sahil boyu yürüyen insanlar,sevgi yumağına dönmüş sevgililer,küçükler,büyükler,erkekler,kadınlar,çoluklar,çocuklar,daha kimler kimler...



Banktan kalkıp sahil boyu yürümeye başladım.Verdiğim herbir nefesle bendeki bu yaşlanmışlığı,kiri,kederi bir daha almamak üzere dünyaya bıraktım.Sonra rüzgarın savurduğu küçük bir yaprakla yarışırcasına yürüdüm.Umarsızca,nereye gittiğimi bilmeden,sonsuzluğa gider gibi.Sadece yürüdüm yaşlanmış ruhuma merhem olur ümidiyle.



Genç kalmanız dileklerimle...

AYŞE NUR