Sevdalarsa yazdıklarım bu sevdayı da görmezlikten gelemem, çünkü sevdalarımla var olan ben, hiç bir duygumu hafife almadım.Koluma taktığım bir künyedir bazen sevdanın adı bazen kimsenin değer vermediği basit bir eşya bazende şimdi yazacağım gibi bir futbol takımı olur bu, benimkinin adı FENERBAHÇE.
Evet tıpkı vos vos sevdası gibi buda çocukluğumda gönlüme düşenlerden, yani ne kadar uzaklaşmaya çalışsam etrafımda ki insanların bayanların futbola olan ilgisini hoş karşılanmadığı bir dönemde tüm aykırılığıyla içimde büyüyen renk SARI LACİVERT...
Tuttuğun takımın bir posterine bile sahip olmanın güç olduğu ve bir çocuğun sevdiği futbolcunun formasını rüyasında bile göremeyecei yıllar..yani ben yine sevdama hasrettim ruhumda yanıp sönen sarı lacivert rengi üstümde görmek nasib olmamıştı.Olsun hasret ne kadar büyükse aşkta o kadar büyüktü içimde..savunuyordum birde onu içimde ki tüm ateşiyle bencil bir taraftar de deyildim.Sevmenin sağlıklı olunca insana neler kattığını biliyordum.Bu yüzden diğer takımların yurtdışı maçlarında heyecendan bakamadığımı bilirim.Bu benim fenerbahçeliliğimi dahada anlamlı kılıyordu.Bizim farkımız bu derdik birde övünerek. Herkesin bir rengi olur bu hayatta benimki futbol anlamında sarı lacivert bazen karartsamda bu hayatı kendime arada sırada gülümseten bir çehre bu belki de benim için.
Günümüze baktığımda bizim o çocukluk yıllarımızda ki güzellik ve masumiyetten eser kalmamış.Nerde o derbi maçlarında müsavi bölünen stadlar şimdi bin beşyüz rakip taraftar bile zor alınıyor.Stadlar şiddet yuvası olmuş, sporun kardeşlik ve saadece bir eğlence olduğu unutulmuş.Savaş alanına dönen satdlar son düdüğü çalınamayan, ertelen müsabakalar ben oçocukluğumda ki renkleri özlüyorum.O tatlı rekabeti,Küfürsüz tezahürat ve marşları özlüyorum.
Çocukluğum da ki sevinçlerim ne kadar da ulaşılmaz şimdi, geçen yıl yeğenim bana doğum günümde bir fenerbahçe forması aldı hemde en kalitelisinden istersen arkasına adını yazdırayım dedi.İnsan o yıllardaki sevincini bir daha yakalayamıyor.O an şunu düşündüm bunu yirmi yıl önce yaşasaydım ne hissederdim.Tabi ki tahmin bile edemedim.Bu yüzden insan çocukken renklerde düşlerde bir başka oluyor.Çok basit bir ayrıntı gibi görünen birşey çocuk yüreğinde devleşebiliyor.Renklerimiz solmasın, düşlerimiz kararmasın.