Sabah erkence kalkıp hamur yoğurdum
Herkesler uyurken bahçedeki yer ocağını ateşledim
Yufka ekmek malzemelerimi ocak başına hazırladım
Hamurdan küçük bazeler yuvarladım
Minicik ekmek tahtasında oklava ve merdane ile hamuru iyicene açtım
Ocakdaki kızgın saca itinayla bırakıp, bişir-geç denilen yassı sopamla ekmeği alt-üst ederek kıvamınca pişirdim
Peş peşe hazırladığım yufkaları bir biri pişirip, kahvaltı sofrasına yetiştirmeye çalıştım

Kolay olmadı tüm bu işler
Hele de evcilik oyunu oynadığım bu yaşta, üstelik tek başıma

Daha akşamdan kalan bulaşıkları yıkıycam
Evi derleyip toparlayarak süpürge tutcam
Sonra da birikmiş çamaşırlar var makinaya atılacak ..

Of beeee !
Ne zor şeymiş şu annelik var ya, anne olmak pek de kolay bir iş değilmiş hani ya !..
Neyseki ben henüz 5 yaşındayım, anne olmadım ve tek başıma evcilik oynuyorum bahçemizde..
Ama bu oyun bana annemin kim ve ne olduğunu, bizler için neler, neler yapıp, özverilerde bulunduğunu bir güzel öğretti ya ..

En sevdiğim arkadaşım Ayşe de olsaydı şimdi, bana yardım ederdi bu işlerimde
Hem birlikte oynardık, hem de bu kadar yorulmazdım valla ..
Neyseki tatilleri bitiyor, birkaç gün sonra dönüyorlarmış, çok da özledim Arkadaşım Ayşe’yi var ya..

Muzaffer yıldırım..