Sonra oturduk bir cafede dertleştik .
Artık onun bir sevgilisi değil de sanki onun gözünde bir yabancıydım. Sıradan insanlar gibi davranmaya başlamıştı . Çay söylemişti kendisine bana da kahve .
Sonra seninle konuşmak istediklerim var diye girdi cümleye.
Tabi dedim. Buyur. Seni dinliyorum.
Artık olmuyor, bitirelim bu ilişkiyi yürütemiyorum . Hep acı çeken ben oluyorum, dedi.
Aşk, Nedir bilir misin ? , dedim ona .
Sustu. Sanki dilini yutmuştu. Bir şey diyemiyordu.
Yine ben devam ettim cümleye. İşte aşk böyle bir şey dedim. Tarifi olmayan, seni susturabilecek tek şey dedim. Neden susuyorsun bir açıklama yapmayacak mısın dedim. Tebessüm etti. Sen hep böyle kelimelerle dans mı edersin ?
Herkesin gitmeyeceğine mi inananlardansın ? Artık bu bizim son görüşmemiz demişti.
Öyle olsun dedim . Benim hiç hatrım yokmuş demekki dedim. Hadi benim hatrım yok bu önümdeki kahveninde mi hatrı yok.Bu saatten sonra 40 yıla da gerek yok . Benim zaten derdim çok.
Çayını da soğutma .
Hoşçakal .