Gözyaşından bir deniz. İçinde yüzen ben. Bak şimdi de balık oldum, güçlüyüm, yaşıyorum, hayatı seviyorum, ama seni sevmiyorum. Konuşuyorum hala kendi kendimle, ben böyleyim diyorum, biliyorum yine anlamıyorsun.

Farkında mısın ağzından çıktığı anda eskiyor sözlerin, bir tarafta çürüyen hayallerin, her an yenisini kurabilme kabiliyetin, ve kendin, hep kendin, kendinden ibaret bütün bildiğin. Aslında yaşamak dediğin senin bilmediklerin, şimdi anlatsam nafile, bilmediklerin işte bilmediklerin, öğrenmeyi beceremediklerin.

Ben su olmak istiyorum akıp gitmek, hiçbir şekle girmemek, sen bardak olmak istiyorsun ve beni tutmak. Bilmiyorsun bardağın içinde biterim, aktıkça değerliyim, arttıkça değerliyim. Sendeki ise bir eksiltme derdi, devleşmemden korkuyorsun belli, oysa beni sevmene sebep neydi?

Sen koşarak git, ben durmalıyım, sen yorul ben başlamalıyım, ben kana kanaya yaşamalıyım, sen geldiği gibi. Sen ayaklarının garantisindeyken ben tökezlemenin tadına varmalıyım. Sen dinlemeli, dinlenmedeyken, ben anlamalı, anlamlanmalıyım.İşte en başında biliyorum bu oyunu oynamamalıyım ve seninle yarışmamalıyım.


Bu çağlar üstü bir yorulma hali
Yollarla aşılamayacak bir uzaklık
Tuza bulanmış duvarlarım
Tutsaklık, bu tutsaklık..

Yasakla gözyaşlarını akmasınlar, süpür anıları ortalıkta dolaşmasınlar, söndür yıldızları, kapat perdeyi,gidişimi izle ve uykuya dal, uyandığında bıraktığım gibi kal.


……………VaNDi ’08…………..