/
Artık hayatta hiç fırtına kopmasın istiyorum
ne benim dünyamda, nede başkalarının dünyasında.

Kimse kimseye çatmasın, çatışmasın.
Herkes onurla kabullensin olanları yada olmayanları,
olmayacak olanları.

Elbet bir olurur vardır herkesin dünyasının,
önemli olan onu bulmak, yeşertmek ve sarılmak değil mi?

Boş hayaller ve boşluklar okudu canımıza,
ve herkesi de kendi boşlukları yuttu sonunda.

İnsan gibi,
sıradan,
bildik,
tanıdık ve
anlaşılır bir hayattan başka hedefimiz olmamalı.

Kimsenin kimseye bir üstünlüğü de yok nasılsa.
O sebepten diyorum ki;

Kimse kimseyi yarıştırmasın artık,
Kimseyi bir diğerine benzetmemiz mümkün olmayacak.

Ne kızgınım nede öfkem yıkıcı,
sadece geçici bir karamsarlık benimkisi,
ama geçecek.

Herkes dilediği kadar mükemmel olabilir umurumda da değil.

Ben basitçe şunu söylüyorum.

Değerlerim çok kıymetli, kimsenin hatırı için ezip geçemem.
Hayatımın anlamı ise işte bu basit dilek kadar.

Annem gibi yaşamak istiyorum.
/