0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
524
Okunma
İnsan bazı anlarda çeker kendini bir kenara,yalnız kalmak ister.Belki bir derdi,üzüntüsü vardır.Belki de hasret,özlem çekiyordur.Sevdiğine,yurduna,yuvasına duyduğu özlem.
Dinlediği şarkılardan hep bir mana çıkarır kendine.Uzaydaymış gibi olur bazen, uçsus buçaksız bir yol,içinde boşluk hisseder adeta.Hep bir eksiklik,bir yanlarında burukluk.
Bir çöl toprağının yağmura duyduğu hasret gibi.Bir Kuzey Kutbunun güneşe duyduğu özlem gibi.Dalgalar halinde yayılır,sindire sindire.İnsanın içine işler sanki.Burnunda tüter geride bıraktıkları.Ama kıymetini anlar her şeyin.
İşte bu yüzden özlem kara bulutlar gibidir.Gelir çöker hiç beklemediğin anda tepene.İçini karamsarlaştırır.Yüreğinin tam ortasına hançer gibi yerleşir...
