Kokun/ciğerlerime/hücrelerime kadar işliyor..kemiğe giren vida gibi..bu kentin lambaları altında yüzünü düş/ündüğümde/ ve yaslan/uslan sen boşluklarımıza..biliyorum perdelerin kapalı/biliyorum aydınlıktan korunmak için tüm çaban/yangında ilk kurtaracaklarının listesi içinde var mıyım?eşyaların ve renklerin ki sahi hangisi daha kötü..

tekrarı olmayan rüyalar gibisin/ topla dağıtmış olduğun çocukluğunu erken kalktığın sabahlarda ve bil ki her sabah odama taşan yaşama telaşlarının elektriğine çarpılıyorum sana ıslak teminle/ parmaklarımın arasından kaçıp gidiyor zam/AN..bilerek ardından gitmeyeceğimi ki kelimelerinin sağanağındayım/sana sussam..sana sus(a)sam boğulacağımı bil/iyorum..

yosunlu/durgun ve yorgun olmayan limanların arayışında..İç/sel savaşlarında esir düşmüş yorgun yüreğim ki dünyanın ortasında trotuar taşlarından kurulu şehrin berduş evsizi/ve bil ki sevgili;kelimelerimle batarken denizine/yaralanırken harf harf ve gülerken/delirirken tırnak işaretlerinde sahte mutluluklarla su-su-yo-rum şimdi..Su-su-yo-rum sesim cümle olup sana düşüyor/sana dönüşüyor..biliyorum..şimdi yatağında yalınayak/bentlerine akıyorsun ve çoğaltıyorsun kendini özenle ki ben şehrin kenar süslerine dönüşen silik ışıkları altında seni bulabileceğin köstebek deliklerini arıyorum..ve gül kokulu teninin üzerinde seni açacak/terinde işlenebilecek harfleri topluyorum ıslak/sahilinden..Frigya mezarları gibi gizli deliklerindeyken sen/elimde parmak aralarıma damlamış mumla patikalarından/kıyılarından ve kuytularından sana geçitler arıyorum/ içine girip büyümek/büyümek/büyümek adına ki umursamadan yürüyorum geceden/sabaha..ve bil ki sevgili; kirpiklerinden çıplak bir melodi yayılıyor sessizliğe/sensizliğe..bil/iyorum asla bağışlamadın beni göğüs uçlarındaki uçurumlarının çizgisinde ki yaşamdan alıkoymadan beni bırakırken sessiz/sensiz..sen; yüreğimi kaplayan bu korkuya/kanımın akmasına izin veren kadın/kadınım..senin yüreğine akıyorum kelimelerimin tınısından/vazgeçerek delilenmelerimden/densizliklerimden..avuç içlerinde izler bırakıyorum t-anı diye/yüreğim aklıma el verdiğince ki ayva göbeğinin ortasında duruyorum (gül-düm..n’densiz ve yersiz) bir çocuğun kahkahasında geceye bulanırken gün/kokun düşüyor burnuma/ üşüyorum.. tırmanırken doruklarına/dibini görmediğim karanlıklarına iniyorum/ıslak ki unuttum / umuttun teninde dağılan şifreleri..sahi kelimelerin çıkardığı ıslak sesi duy/uyormusun/
çocuk parklarının sessizliği kanıksayışı gibi bu gece yarısı şehri soyuyorum teninden ki sen bendin/benimdin..(var) olmasaydın, (var) olmazdım...


(...)