İnternette bir resim gördüm dün.Bilirsiniz ,Güney Afrika’da çekilmiş meşhur bir fotograf vardı.Bir akbaba sürünerek suya ulaşmaya çalısan bir çocuğu takip ediyordu.İnsanlığın ne kadar alçalabileceğini gösteren ,insanın kanını donduran bir resimdi.Fotografı çeken kişi bir müddet sonra intihar etmişti.Bu fotograf da en az onun kadar üzüntü verici geldi bana.Bir bebek ve üzerinde bir yazı:BULUNTU
Çok üzüldüm.Keşke bebeğe bir isim verselerdi ve o yazının altına ismini yazsalardı . Masumum ,nasıl da tatlı bir bebeğe benziyor.Halime bir kez daha şükrettim "Buluntu" olmadığım için.Onu "Buluntu"luğa itenler bunu nasıl yaptılar bilmiyorum ama ben senin için çok gözyaşı döktüm bebek.Sebebi ne olursa olsun senin sıfatın bu olmamalıydı küçüğüm . Seni bu yalnızlığa hangi vicdansızlık terk etti?Hiç mi yürekleri sızlamadı?Hiç mi elleri titremedi seni bırakırken?Bedeli ne olursa olsun seni elleriyle kucaklayıp bağrına basmalı değil miydi bırakan eller?En güvendiğin eller sana nasıl da ihanet etti böyle?Söylesene ,sen kime güveneceksin artık?Biz sana güvenmeyi nasıl öğreteceğiz?Hangi yüzle ve hangi sıfatla?"İnsanlara çok güvenme,ama kimseye güvenmemek seni yalnızlığa iter "sözünü söylediğimizde "ben zaten yalnız doğdum,benim adım Buluntu" dersen ne diyeceğiz sana?
Sen şu anda neredesin bilmiyorum bebek . Ama sen benim meleğimsin artık.Küçücük kalbinin her atışında tüm iyilik melekleri seninle olsun.Hemşire ablaların ve doktor amcaların annelik ve babalık çağlayanlarından sana da bir damla versinler.Ve dilerim senin de bir gün sıcacık bir yuvan olsun.Üzdün beni bebek...