Yakalamaya çalışırken yarım kalan hayatımı,
Söylediklerim sustuklarımdan fazla olmadı benim.
Çoğu zaman ayaklarıma dolandı yanlışlarım
Birer çakıldı taşı fırlattım o zaman denize,
Denizler benden özgür mü diye…
Attığım taşlar yüreğimi yakıyor mudur?

Siz bilseniz de bilmeseniz de ben bu kadarım işte,
Bu denli siyah ve bu denli beyazlar içinde.
Utanamıyorum kendimden. Hayır!
Ne yaşadıklarım eskitti beni ne de duyduklarım.
Hayat, herkese aynı gamzeyle gülümsemiyor,
Siz aldırmayın yalnızlığıma, aldırmayın nefes alıp verişlerime,
Duymayın umursamayın yine de.
Ben kendi tezgahımda dokurum yine en güzel dizeleri,
Söyleyeceklerim sustuklarımdan fazla olmadı benim.

Biliyor musunuz, benim hiç yaptıklarımda olmadı,
Hatta bozdum çoğu zaman her şeyi.
Yaşamın ağırlığını omuzlarınızda hissettiniz mi hiç?
Sırf yanlış anlaşılacak diye sakladınız mı kendi kimliğinizi?
Ne var bunda utanacak diye haykırabildiniz mi benim gibi?

Kırgınım size,
Kırgınım size işte…
Yalnız aptallar utanır kendinden,
Sırrım yok ki saklayım herkesten.
Bu sözlerimin hepsi doğru, hepsi saçma kim bilir?
Bazen gerçeklerin içinde tanıdım sizleri,
Saçma sapan yargılar,
Üzerime girdikleri siyah gelinlik bir de asılsız suçlamalar…

Bırakın kardeşim rahat bırakın artık beni,
Çıkarın insanlık maskenizi ben sizi de tanırım o zaman,
Ve bakarım.. taşıyabilecek misiniz
Sırtınızda ki elbiseyi?

Selcan GÜNDÜZ