Yaşamın belki inanılmaz günlerini yaşıyorum. Elimde bir defter ve içinde yaşanılmış bir hayatın kaydedilmiş iyi kötü anıları duruyor. Zaman elimizde tutulan bir faktör değil ve gerçek anlamıyla hayatta tanıdığım en acımasız ve hiç durdurulamayan bir varlık olarak görüyorum. Kendimi zamanın akışına bırakıyorum sanki bir uçurumdan aşağı kendini bırakırcasına hiçbir şey düşünmeden…

Düşünerek yaşam mı yoksa düşünmeden yaşamak mı sorusunu soruyorum bazen kendime. Yaşam ne şekilde ve nasıl yaşanmalı diyorum bazen kendime ama nasıl yaşanmasına bir çözüm ararcasına hep sorular sordum. Sorularımın cevabı aslında kendimde saklıydı hep bunun farkındaydım fakat kendime bir türlü söyleyemiyordum. Yaşam elimizde olan bedenin içinde ki düşüncelerde saklı olduğunu düşünüyorum. Düşünen insanın yaşadığını inanıyorum artık kim ne derse desin düşünmeden yaşam ancak ve ancak kendini kandırmaktan başka bir şey değil. İnsan çoğu zaman dünyada değil kendi düşüncelerinde yaşıyor. Dünyada sahip olamadığı her şeye aslıda sahip insan ve bunun farkında olmadan yaşamaya devam ediyor. Düşüncelerde her şey olabilir aslında sadece olmak istediği ve olmasını istediğini kendi hayal dünyasında yaşarcasına düşünmek bir an o anı yaşamak mutlu kılar insanı ve bu mutluluk her şeye değer olmalı. Kendin olduğunu yansıttığın o an aslında düşüncelerde yaşandığını ve mutluluğun orada olduğunu anlama fırsatını sunduğunu anlamış olmak nasıl yaşadığımızın bir kanıtı olarak gösterilebilir. İnsan düşündükçe yaşadığının farkına varır.