Merhaba...
Gönderilmeyecek bir mektup daha yazıyorum sana. Bir kez daha döküyorum içimi kağıtlara... Buda o siyah sandığımın içine girecek. Senin ellerinin arasında olmayacak. Okumayacaksın, buraya yazıyorum bunu da okumayacaksın. Sana temiz, saf, masum aşkımıza anlatacağım. Yaşadıklarımızı... Neden anlatıyorsun dememelisin, demeyeceksin de yinede bilirim seni okusaydın bunu öyle derdin ama öyle değil işte. Yaşadıklarımız, gördüklerimiz farklı seninle.

Biz masum seviyorduk birbirimizi... Gözlerimizi kaçırarak titreyerek konuşurdum seninle. Seviyorum derken gözlerinin içi gülerdi. Gülerdim, gülerdik... Gün geldi ayrıldım evet. Ayrıldım ve nedenini biliyordun zaten. Korkmuştum sana bir şey olacak diye. Sadece senin için korktum. Üzüldün evet üzülmüştük. Aylar geçti aradan biz seninle zaten hep beraberdik düşlerde, düşlerimiz de...Bir gün düşlerim bile düştü gözümden. Beraberdik çünkü tekrar. Tekrar göz gözeydik ve titriyordu seslerimiz. İlk günkü gibi, her günkü gibi seviyorduk işte. Mutluydum mutluyduk aşkım.

Bilmiyordum ihanet edeceğini, içinde oluşan o intikam hırsını görmüyordum işte. Sevginin nefrete dönüşeceğini. Seviyorduk hani birbirimizi. Koca bir hata idin belki de göremedim... Ayrıldın, dostumu da alıp benden gittin. Öyle bir gittin ki benden umut vere vere.. Acıta acıta söküp aldın kalbime ve gittin!

Koca bir intikam çaldın sevgimden. Elveda deseydin keşke bitti derdim bitti ama hoşçakal dedin bana. Görüşürüz der gibi. Neyse sevdiğim okumayacaksın zaten...

Hoşça’Kal...