Bir gün daha eksildi yaşamımdan..Aklımda onlarca soru işareti ve önemsiz onlarca cevapla

birlikte yitirdiğim bir gün daha..Tamamlanmamış bir an kaldı geriye bu günden..

An gelir herşeyin güzel ve anlamlı olması sevincini yaşarsın, sevinir, mutlu olursun. Artık

gülüşler içten, kelimeler daha güvenle alınır olmuştur yüreğe. Sorgusuz ve emin olarak

yaklaşırsın gelene! Paylaşımlar eskisi gibi korkutmaz seni, "ya yine aynı şey olursa"

sorusunun benzer ihtimali bile geçmez aklından..Dedim ya eminsindir...


Gün olur ardından sen yine emin olmanın bilirliliğine sevinirsin..İlk kez "işte bu" dediğin

ağaca sarılırsın.Kimi zaman gölgesinde serinler, kimi zaman ayazdan korunur, kimi

zaman sadece onunla olursun..Beklentisiz, çıkarsız, sadece en içten insan yüreğine

sığınarak..Hayata hep en güçlü yanlarımı savurdum, hep en zor anlarımda hayatı daha

çok sevdim..Yürümenin nasıllığından ziyade, isteğime yürümenin hazzını yaşadım da mutlu

oldum çoğu zaman. Yaralandım, bazen bir sinek gibi vızıldadı hayatın şımarık sorunları

başımda ben yürürken, bazen bir kedi gibi sarıldılar ayaklarıma tüm şirinlikleriyle ve

cazip, kurnaz vazgeçirme hileleriyle..Çoğu zaman bir adım önde olmak diğerlerinden ne

zormuş..Bir sonraki adımları tahmin etmek..Gelecek mutsuzluğu, umutsuzluğu bir sipere

sığınarak beklemek belki de..Ya da zaman zaman kaçmak ordan, ondan..


Ama...işte olur ya, bazen kaçmak istemezsin...Emin olmak "kal" der sana..Kalırsın..Ama O

gider bir şekilde, bir sebeple..O zaman kalmak hataymış dersin bir tebessümle..Ve hala

bilemediğin, hala bir ihtimaline sığındığın dost yollara vurursun kendini..


Ve şimdi sorarsanız bana yürümek nasıl diye "Bilmiyorum dostlar, bana biraz müsade"

derim de, yine de gülümserim yol uzun......



deepmirror