Seviyorum yaşamayı. Herşeye rağmen mutluyum.Özlemek güzel duygu.Yaşam, susup sabredince kolay. Dişini sıkınca yaşayıp gidiyorsun işte. Bir iki tebessüm, bir kaç gülücük yaşatıyor seni. Dünya bir çocuğun geleceğinde dönüyor. Düşüncelerinde... Bir tutam sevgi yetebiliyor mutlu olmaya; mutlu etmeye. Minik bir bebeğin ilk bakışları rahmet yağdırıyor hayata. Küçük bir serçe kanatlarında taşıyor merhametin sihrini. Güneşin ilk ışınları parlıyor yeryüzünün yüzünde. Masumiyetin zerrecikleri gezegeni temizce yıkamak için akıyor bulutlardan.
Hayat yaşamayı bilene güzel. Ama bilene işte. Sevene.Güzellikleri görebilene. Sabah gülümseyerek uyanabilene. İnsanlara, ağaçlara, taşlara ve gölgesine
bile selam verene...Yağmur yağarken içinde bulunduğun duruma aldırış etmeksizin yağmurun altında durabilene güzel yaşam. Kar yağarken kar tanelerini tutmaya çalışana... Sabredebilene... Kendisini bir şekilde bırakıp gideni görmezden gelene yahut gidenlerden kalan hatıralarla Rabb’ine şükredebilene güzel yaşam.
İnsan sabreder, insan dayanır, insan duygulanabilir, insan yaşar, yaşayabilir. Bir süreliğine geldiği bu dünyada mutlu olmayı başarabilir. Duygularının esiri olmaktansa duygularını yönetebilmeli insan. Bardağın dolu tarafından bakabilmeli. En önemlisi o bardağı doldurabilmeli.