/
Herşey için çok geçti.
Geç kalmak için bile olabildiğince geç kalınmıştı herşeye.
Günleri saymak için geç,
Zamansız yaşamak için geç,
Ağlamak için geç.
/
Geç kalmış olmanın binbir yüzünü seyrediyorum,
hiç kımıldamamayı sonuna kadar öğrenmiş olan bulutlu yüzünde.
Canımın sıkılmasına bile gücüm yetmiyor bu yüzden.
Sonra gözlerimi kaçırmaktan başka seçeneğim kalmıyor, sırf bu yüzden.
/
Bundan böyle "neden?" demeyeceğim sana.
Sen bir neden söylemeyi dilemedikçe, sormanında faydası yok çünkü.

Ve bahaneler ve şartsızlık şartları iyice kalabalıklaştırdı ortalığı,
bulanıyor gökyüzü işte, aklımın hoşuna gitmiyor bu,
Kalbim duvarlarını örmeyi hızlandırıyor.
Kaçasım ve hiç arkama dönüp bakmayasım geliyor onun için.
/
Nereden ve ne şekilde olursa olsun, en zayıf ihtimal yol olabilirdi adımlarıma,
zayıf bile olsa ufacık bir umuda, sarılmak istiyordum,
en yapayından bir ışığa kanabilirdi Kalbim.

Geç kalmanın böylesine ne demeli şimdi.
Tüm yollar kapalı.
İhtimaller devri sona ermiş,
Evvelki gelenler yağmalamış ruhunu.

sen bile kendin için çok geç kalmışsın bence.
"duman" ve "duman"
hercai bir kayboluşun ismi gibi.
ne de güzel anlatır hayatımızın elde var sıfırlarını.
/
Şimdi mor menekşeler açmaz artık bu diyarda.
"Gözüm eğlensin" kadar bile olsun papatyalar açmaz bu çayırlıkta.
Açamaz, çünkü çiçeklerin bile açmayı unuttuğu,
yani geç kaldığı mevsim bu.
Geç kalmak, artık tüm kapılar kapandı demekmiş meğer.
Geçit vermez engellerin hükm-ü saltanatı zamanı şimdi, demekmiş geç kalmak.
/
Solmuş yüzümde asılı kalmış,
bağbozumu kadar darmadağınık, bir tebessüm gibi herşey elimde.
Yeni bir uyku bile geç kalıyor gözlerime.
Kalbim, Ahh Kalbim,
Sınırlı- sınırsız, ama kesinlikle sorumlu bir geri kalan hayat diliyorum hepimiz için.
/
Ölmekse hayatımızın en son geç kalınmışlığı,
bari onu yüreklice karşılamalı değil miyiz?
Ve saf, ve masum, ve delisi içinde kalmış bir yürekle.
/
Aya benzerdi yüzüm sevdiğim zamanlarda.
Artık hilali saklanmış bir göğün siyahında ruhum.
/
Artık "sen" diye bir söylevi dilim taşıyamıyor.
Kaldı ki, hayatım buna elverişli de değildi.
/
Geç kalmış saatlerin intikamını yazmalı aslında.
Yarısı hüzne bulanmalı, diğer yarısı kahrolmaya.
/
Gözleri bağlanmış birisinin, hayal dizisi gibiydi herşey.
Gözünü açmaya bile geç kalmış olmak ne demek?

Bunca akortu bozuk duyguları katletme serenatının ihtişamının yanında,
belki de en iyisi geç kalmış olmaktı.

Yanmış kağıt parçası kadar bile gücüm yok
Yani kül oldum desem, bil ki gerçekten kül’dür yüreğim,

Günleri saymıyorum artık,
çünkü gelmeyeceği bilinen beklenmiyor.
/
Sen de sayma olur mu?
Görülmesi geç kalmış bir rüya bu.
Yormaya değmeyecek kadar geç görülmüş bir rüya.
Görülmesi ve görülmemesi mesele değil.

Bence mesele,
sınırlı-sınırsız ama mutlaka sorumlu bir hayatı yaşamayı
ve taşıyabilmeyi seçebilecek kadar güçlü olabilmek.

Sorumluluk, kelime olarak bile hiç bu kadar güzel görünmemişti gözüme.
Çünkü sorumluluk demek, sorunsuzluk demekmiş aslında.
Ve bunu inanarak seçebilmekmiş bizim en öncelikli imtihanımız.
/